Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020

Crooked House (ταινία)


Crooked House – Δέκα ύποπτοι για φόνο

Υπόθεση της ταινίας:
Βρισκόμαστε κοντά και μέσα στο Λονδίνο μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, εν έτι 1947. Ο Αριστείδης Λεωνίδης, Έλληνας μεγιστάνας, δολοφονείται μέσα στην έπαυλη, όπου διαμένει με την ιδιόμορφη οικογένειά του, σε ηλικία 85 ετών. Όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για δηλητηρίαση μετά την  αντικατάσταση της ινσουλίνης, που λάμβανε καθημερινά, από εσερίνη. Ποιος και γιατί θέλησε να τον σκοτώσει; Υπήρξε ως κίνητρο η περιουσία του ή κάποιος θέλησε να κρύψει τα μυστικά του πίσω από αυτή; Η εγγονή του Σοφία αναθέτει στον ντέντεκτιβ και πρώην αγαπημένο της, Charles Hayward, την διαλεύκανση της υπόθεσης, καθώς πιστεύει ότι ο δολοφόνος εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στο σπίτι.

Το Crooked House ή όπως αλλιώς αποδόθηκε στα ελληνικά χάρη του κινηματογραφικού φιλμ – Δέκα ύποπτοι για φόνο – αποτελεί διασκευή του μυθιστορήματος μυστηρίου της Agatha Christie με τον ομώνυμο τίτλο, που κυκλοφόρησε στην Βρετανία το 1949. Η πολυαγαπημένη και διαχρονικά εμπορική συγγραφέας, στο έργο της αυτό, δανείζεται μια ελληνική φιγούρα, προγενέστερη αλλά σε κοινό πλαίσιο με τον κατοπινό Αριστοτέλη Ωνάση, τον Αριστείδη Λεωνίδη. Ο Λεωνίδης είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας που διέπρεψε στο εξωτερικό. Έχει χάσει την πρώτη σύζυγό του από την οποία έχει αποκτήσει δύο γιους και έχει προχωρήσει σε δεύτερο γάμο – όχι όμως και αποδεκτό από αυτούς – με μια χορεύτρια καμπαρέ. Είναι ένας πάτερ φαμίλιας, προστατευτικός αλλά και αυταρχικός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργεί τριγμούς και έχθρες με τις αποφάσεις του μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Ποιο από τα μέλη της οικογένειας παίρνει την κατάσταση στα χέρια του; Υπάρχουν δέκα ύποπτοι για το φόνο και όλοι δείχνουν να έχουν τις ίδιες πιθανότητες.
Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου αποδίδει σε απόλυτο βαθμό την κατάσταση που επικρατεί μέσα στην έπαυλη. Αυτή ασφαλώς δεν αναφέρεται στη φθορά του κτίσματος αλλά των ανθρώπων. Τα  ανεκπλήρωτα πάθη, η ζήλεια, ο φθόνος, η δυστυχία, η μισαλλοδοξία και ο πόνος έχουν κατακλίσει τους ενοίκους του και ψάχνουν διέξοδο.
Η δημιουργός, Agatha Christie, για άλλη μια φορά έχει κατασκευάσει ένα άρτιο και οξυδερκές παζλ. Ο κάθε ήρωας είναι μοναδικός και επιτελεί μέχρι τέλους το ρόλο που του αντιστοιχεί. Τα στοιχεία είναι σωστά τοποθετημένα στις προθήκες τους και τίποτα δεν προδίδει το αποτέλεσμα. Κάπως έτσι υπογράφει και διατηρεί στο χρόνο την συνταγή της επιτυχίας.
Δυστυχώς δεν δείχνει να συμβαίνει το ίδιο και με τους τεχνικούς συντελεστές της ταινίας. Ενώ το έργο, όπως αποδεικνύεται και στο τέλος, αποτελεί ένα αριστούργημα, αυτό η σκηνοθεσία δεν το υπηρετεί. Εδώ φαίνεται πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η εικόνα του σκηνοθέτη πάνω στο έργο και πως, όσο εύκολα μπορεί να απογειωθεί ένα μέτριο σενάριο, άλλο τόσο μπορεί να καταρρακωθεί ένα λογοτεχνικό, εν προκειμένω, αριστούργημα. Ξεκινάει σωστά, σε γεμίζει προσδοκίες αλλά κάπου στο μέσο είναι σαν να χάνει το ενδιαφέρον του. Η ροή κινείται αργά με την χρήση, άνευ λόγου πλάνων και την κενή φρασεολογία των ηρώων.
Κατ’ εμέ η ταινία αξίζει λόγω του ολοκληρωμένου σεναρίου της και του δυνατού της φινάλε. Επίσης η επιλογή των πρωταγωνιστών είναι σε γενικές γραμμές αντιπροσωπευτική με κορυφαία αυτή της αγαπημένης  Glenn Close.
Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γάλλος Gilles Paquet-Brenner. Το καστ των ηθοποιών αποτελούν οι: Glenn Close ως Lady Edith de Haviland, Max Irons ως Charles Hayward, Stefanie Martini ως Sophia Leonides, Honor Kneafsey ως Josephine Leonides, Christina Hendricks ως Brenda Leonides και άλλοι.

Δείτε το trailer της ταινίας εδώ:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου