Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Μη μ' αφήσεις ποτέ (βιβλίο)


Μη μ’αφήσεις ποτέKasuo Ishiguro

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Η Κάθι, η Ρουθ και ο Τόμι μεγαλώνουν εσωτερικοί σ’ ένα απομονωμένο σχολείο στην αγγλική εξοχή. Είναι ένα σχολείο με παράξενους, αυστηρούς κανόνες, όπου οι καθηγητές δεν παύουν στιγμή να υπενθυμίζουν στους μαθητές τους πόσο ξεχωριστοί είναι. Αλλά αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι μια ασύλληπτα σκληρή αλήθεια -και μια ακόμη πιο σκληρή μοίρα που τους περιμένει στον έξω κόσμο. Οι τρόφιμοι του Χάιλσαμ βρίσκονται εκεί για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Για την ακρίβεια έχουν φτιαχτεί γι’ αυτό το σκοπό…
Ο βραβευμένος με Νόμπελ ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ υπογράφει ένα δυστοπικό, εφιαλτικό μυθιστόρημα για την ίδια την ανθρώπινη φύση και την εύθραυστη ουσία της ζωής, που ήταν υποψήφιο για το βραβείο Man Booker, ενώ μεταφέρθηκε με επιτυχία και στο κινηματογράφο.

Η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο μέρος της εξελίσσεται σε ένα κολλέγιο, το Χάιλσαμ. Ξέρουμε άλλωστε πολλές ιστορίες με εσωτερικούς μαθητές κολλεγίων, σωστά;
Το καθεστώς είναι αυστηρό, οι κανόνες σκληροί και κανένα από τα παιδιά που φοιτούν εκεί δεν επιτρέπεται πριν τα 18 να έρθει σε επαφή με τον έξω κόσμο.
Αυτά τα παιδιά δεν έχουν αναμνήσεις πέρα από αυτές που δημιουργούν μεταξύ τους και κανένα δεν μιλά για γονείς και αδέρφια.

Η δημιουργικότητά τους μοιάζει καθοριστικής σημασίας για τους καθηγητές τους - που είναι όλες γυναίκες – και αποκαλούνται κηδεμόνες, καθώς θεωρούνται παιδιά με εξελιγμένο πνεύμα ίσως και υπερ-άνθρωπες νοητικές δυνατότητες.

Η μις Λούσι – μία εκ των κηδεμόνων – είναι αυτή που θα τα βγάλει μια μέρα από τη γυάλινη σφαίρα που ζουν όταν θα τους αποκαλύψει πως δεν έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται γιατί μέχρι τα τριάντα τους χρόνια θα έχουν ολοκληρώσει τη σύντομη διαδρομή της ζωής τους, μετά από απανωτές δωρεές των ζωτικών τους οργάνων.
Αυτό που δεν τους λέει εκείνη τη στιγμή και το οποίο αργότερα ανακαλύπτουν είναι ότι δεν είναι απλά δωρητές οργάνων, έχουν γεννηθεί με μοναδικό προορισμό κάποτε να δωρίσουν τα όργανά τους.

Μια φήμη την οποία οι ήρωές μας ακούνε για πρώτη φορά μετά τα 18 όταν πια ζουν, στο δεύτερο μέρος της ιστορίας μας, στις Αγροικίες, είναι ότι αν δυο παιδιά αποδείξουν ότι είναι ερωτευμένα τότε μετά από αίτησή τους παίρνουν αναβολή των δωρεών για τρία χρόνια.
Η ζωή τους εξελίσσεται μέσα σε αυτή τη φήμη και η Κάθι μαζί με το Τόμι θα προσπαθήσουν και θα μάθουν αν αυτή η φήμη είναι μέρος της πραγματικότητας, όταν πια ο Τόμι θα έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη δωρεά του ενώ η Κάθι θα είναι ακόμη νοσηλεύτρια.

Η ιστορία των τριών παιδιών και οι μεταξύ τους σχέσεις βρίσκονται στο προσκήνιο. Η Κάθι ξέρει πάντα να βοηθά, είναι ευαίσθητη και ντροπαλή και έχει ως σημαντικότερο κειμήλιό της μια κασέτα μουσικής. Η Ρουθ, εγωκεντρική και μυστήρια, παίρνει πάντα αυτό που θέλει και έχει το τρόπο να βρίσκεται στο επίκεντρο. Ο Τόμι, οξύθυμος αλλά φιλότιμος, μετατρέπεται από ένα άγριο παιδί στο μήλο της Έριδος μεταξύ των δύο φίλων.

Και όμως ενώ παρακολουθούμε τη ζωή των τριών αυτών παιδιών, τα νοήματα που υποβόσκουν πίσω από την ιστορία τους, ανοίγουν μια συζήτηση που είναι πάντα επίκαιρη και την οποία, αν αγγίξουμε, καίει σαν πυρωμένο σίδερο.
Οι δωρεές υπήρξαν και θα είναι πάντα ένα φλέγον θέμα τόσο της ιατρικής κοινότητας όσο και ολόκληρης της οικουμένης. Χιλιάδες σενάρια έχουν γραφτεί πίσω από αυτές και ακόμη και αν το 1% ισχύει είναι τρομακτικό.
Υπάρχει ένα κομμάτι, το ηθικό, που πάντα θα τις ταλανίζει και θα γεννά τόσο νέα ερωτήματα όσο και νέες θεωρίες.

Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται, δια στόματος Καθ, την ιστορία ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας 2017 Καζούο Ισιγκούρο είναι αρκετά αφαιρετικός και γίνεται ευθύς εξαρχής αφετηρία προβληματισμού, έρευνας ακόμη και λογοτεχνικής δημιουργικότητας.
Και ενώ όλα αυτά μόνο επαινούν αυτό το σπουδαίο έργο – κάτι μέσα του – από το ταξίδι στο Νόρφοκ και μετά, χαλάει την ιστορία την ώρα που περιμένεις να ξεκινήσει η κορύφωση και το φτιάχνει μόλις λίγο πριν το τέλος όταν απαντάται το ερώτημα των αναβολών. Το τέλος καταθλιπτικό – πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη – όχι γιατί δεν οδηγεί στην κάθαρση αλλά γιατί τονίζει την ματαιότητα.

Το 2010 το «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» προβλήθηκε ως ταινία με πρωταγωνιστές τους: Carey Mulligan ως Kathy H, η οποία απέσπασε και το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου από το British Independent Film Awards, (λατρεμένη) Keira Knightley ως Ruth C και Andrew Garfield ως Tommy D ο οποίος απέσπασε το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου από το Evening Standard British Film Awards ανάμεσα σε άλλα. Η ταινία ήταν από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίων που έχω δει. Εντούτοις με ενόχλησε σε κάποια σημεία που παραλείπονταν στοιχεία της εξιστόρησης καθώς είτε αυτά ήταν σημαντικά, επομένως κακώς παραλείπονταν είτε έδιναν απαντήσεις στο θεατή.


Ο δημιουργός:

Ο Καζούο Ισιγκούρο γεννήθηκε στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας το 1954 αλλά μεγάλωσε στη Βρετανία.  Τα βιβλία του έχουν τιμηθεί με βραβεία όπως Ουίνιφρεντ Χόλντμπι, Ουίτμπρεντ, Σκάνο, Τσέλτενχαμ και Booker για το "The remains of the day". Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2017 επειδή, σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία, "αποκάλυψε στα μεγάλης λογοτεχνικής δύναμης μυθιστορήματά του την άβυσσο κάτω από την ψευδαίσθησή μας ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τον κόσμο".

Το «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός.




Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Unorthodox (σειρά)


Unorthodox – 2020

Υπόθεση:

Μια δεκαεννιάχρονη εβραιοπούλα με το όνομα Esty τρέχει για να ξεφύγει από το γάμο της και την «Υπερορθόδοξη» εβραϊκή κοινότητα στο Γουίλιαμσμπεργκ, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Πηγαίνει στο Βερολίνο, όπου ζει η αποξενωμένη μητέρα της και προσπαθεί να περιηγηθεί σε μια κοσμική ζωή και να παρακολουθήσει μαθήματα σε ένα μουσικό ωδείο. Ο σύζυγός της μαθαίνει μετέπειτα ότι είναι έγκυος και ταξιδεύει μαζί με τον ξάδερφό του, μετά την συγκατάθεση του ραβίνου τους, προσπαθώντας να την βρει.

Η Esty δεν μοιάζει με τις άλλες κοπέλες της κοινότητάς της και αυτό το εξομολογείται στο σύζυγό της την πρώτη και μοναδική φορά που τον βλέπει πριν από το γάμο. Εκείνος δε φαίνεται να καταλαβαίνει ακριβώς τί του λέει και αυτό αποδεικνύεται από την ανάγκη της ένα χρόνο μετά, να δραπετεύσει από τη ζωή της και να αναζητήσει μια καινούρια. Σε αυτό έχει συμβάλλει ο χαρακτηρισμός της ως «ελαττωματική» επειδή στον ένα χρόνο γάμο δεν έχει καταφέρει να συλλάβει και το από μεριάς του συζύγου της αίτημα του να χωρίζουν για αυτό το λόγο.

Σε ένα σκηνικό βγαλμένο από άλλη εποχή, παρόλα αυτά απόλυτα σύγχρονο, παρακολουθούμε την ιστορία της Esty. Η μητέρα της την έχει εγκαταλείψει και ο πατέρας της είναι μέθυσος. Μια καλή οικογένεια της κοινότητάς της τη ζητά σε γάμο στα μόλις δεκαοχτώ της χρόνια. Δεν έχει ιδέα. Δεν ξέρει πώς θα πρέπει να φερθεί. Δεν ξέρει τί θα πρέπει να κάνει. Δε γνωρίζει πώς να κάνει το σύζυγό της να είναι ευτυχισμένος. Αλλόκοτο.

Η ίδια πιστεύει ότι ο γάμος – ο μοναδικός προορισμός της γυναίκας στην κοινότητά της και η απόκτηση παιδιών – θα την κάνουν ευτυχισμένη. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Οι ομοϊδεάτες της, τους οποίους εν τέλει καθόλου δεν συμμερίζεται, ζουν με βάσει με άλλη πραγματικότητα που επιδιώκει να αναπληρώσει τον αριθμό των θυμάτων του ολοκαυτώματος γεννώντας νέα μέλη.

Υπάρχει ένα status quo, για το πώς θα φερθεί, πώς και αν θα μιλήσει, τί της επιτρέπεται να κάνει και τί όχι. Σε δύο σύγχρονα μάτια μοιάζουν με μια ισόβια φυλακή που καταπατά την προσωπικότητα μιας νέας γυναίκας που δεν τολμά να ονειρευτεί.

Η φυγή της στη Γερμανία όσο και αν τη φοβίσει, της δίνει αυτό που αναζητά, την ελευθερία. Σαν ένα χαμένο πρόβατο περιφέρεται και αναγνωρίζει από την αρχή το κόσμο. Αντιλαμβάνεται πως ό,τι έχει μάθει να φοβάται, είναι ό,τι την απελευθερώνει. Χαίρεται, ζει και είναι αποφασισμένη ό,τι και αν συμβεί να μη γυρίσει πίσω.

Στη σειρά παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κοινότητα των Χασιδιστών - «ευσεβών» σύμφωνα με την πρωτότυπη ερμηνεία της λέξης από τα εβραϊκά – υπερορθόδοξων εβραίων και η ιστορία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από την αληθινή ιστορία της  Deborah Feldman την οποία καταγράφει στο βιβλίο της Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots.

Πρόκειται για μια μίνι σειρά τεσσάρων επεισοδίων για τα οποία, όποια εκτενέστερη αναφορά, θα λειτουργούσε αποκλειστικά ως spoiler.

Στην αρχή ομολογώ πως δεν έβρισκα το νόημα για το οποίο έχει γίνει τόσος ντόρος γύρω από τη σειρά αλλά μετά το πρώτο επεισόδιο μπήκα καλύτερα στο κλίμα και αντιλήφθηκα το νόημα της ιστορίας.

Πρωταγωνίστρια η Shira Haas, μια ηθοποιός Ισραηλινής καταγωγής με πραγματικό ταλέντο που κόβει την ανάσα στη σκηνή που της ξυρίζουν το κεφάλι μετά το γάμο της.

Ανάμεσα στους συμπρωταγωνιστές της ξεχωρίζουν οι:
Jeff Wilbusch ως Moishe Lefkovitch,
Amit Rahav ως Yanky Shapiro,
Alex Reid ως Leah Mandelbaum και
Aaron Altaras ως Robert

Το Unorthodox είναι μια Γερμανική-Αμερικάνικη σειρά δράματος που έκανε πρεμιέρα στο Netflix στις 26 Μαρτίου 2020. Η σειρά είναι τρίγλωσση, μιας και σε αυτή ακούγονται ταυτόχρονα γερμανικά, αγγλικά και ιουδαϊκά. Το σενάριο έχει γραφτεί από τις Anna Winger και Alexa Karolinski, σκηνοθετήθηκε από τη Maria Schrader και γυρίστηκε στο Βερολίνο.

Δες το trailer της σειράς εδώ:


Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Freud (σειρά)


Freud - 2020

Υπόθεση:

Βιέννη, 1886. Ο νεαρός Sigmund Freud βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά από το να γίνει η παγκόσμια αναγνωρισμένη φιγούρα που όλοι ξέρουμε. Η έρευνα του γύρω από το ασυνείδητο έχει μόλις ξεκινήσει και ο πειραματισμός του γύρω από την εφαρμογή της ύπνωσης δέχεται τον περίγελο του ιατρικού κόσμου. Η επαγγελματική του φήμη διακυβεύεται όπως επίσης και η αφοσίωση του στην αγαπημένη του Μάρθα. 
Τα ευρήματά του μοιράζεται με τον φίλο του και γιατρό Arthur Schnitzler σε νύχτες που συνοδεύονται από κοκαΐνη στις αυλές της καλής κοινωνίας της Βιέννης. Όταν αυτή η κοινωνία συγκλονίζεται από μια σειρά μυστήριων δολοφονιών, ο Freud επικαλείται την βοήθεια της εύθραυστης Fleur, ενός μέντιουμ, που ζει υιοθετημένη από ένα ζευγάρι Ούγγρων και του βετεράνου αξιωματικού και αστυνόμου Alfred Kiss σε μια προσπάθεια να αποκαλύψει τους υπεύθυνους εγκεφάλους πίσω από τους φόνους οι οποίοι προκαλούν αναταραχή ακόμη και στις υψηλότερες βαθμίδες των πολιτικών κύκλων.

Ακατάλληλη για ανηλίκους!

Αυτή τη φορά ας πάρουμε τα πράγματα από το τέλος. Εδώ έχουμε μια μίνι σειρά, μυστηρίου, ψυχολογικού θρίλερ και τρόμου, 8 επεισοδίων. Αν και από μόνο του το όνομα σε προκαλεί να την δεις διάβασε αυτό. Δεν πρόκειται για μια περιπέτεια μέσα από την οποία θα έρθεις αντιμέτωπος με τις θεωρίες του Φρόιντ. Δεν θα τον δεις να ασκεί το λειτούργημα του ψυχιάτρου και να αναλύει το εγώ, το εκείνο και το υπερεγώ. Δεν θα ακούσεις τίποτα για ερωτικά συμπλέγματα. 

Αν  περιμένεις κάτι τέτοιο, βάλε να δεις κάτι άλλο.

Εδώ ο Φρόιντ έρχεται αντιμέτωπος με μια απόλυτα δυστοπική πραγματικότητα που τον σοκάρει και τον διεγείρει. Βλέπει να γίνεται μπροστά στα μάτια του αυτό που προσπαθεί να αποδείξει επικαλούμενος την ύπνωση και για το οποίο κανείς δεν τον πιστεύει.
Στο σπίτι των Ούγγρων που θα βρεθεί καλεσμένος, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα απόκοσμο αλλά και απόλυτα σαγηνευτικό πλάσμα, την Φλερ. Δεν πρόκειται απλά για ένα μέντιουμ.
Πρόκειται για ένα όπλο που κάποιοι χρησιμοποιούν για να πάρουν εκδίκηση. Οι σφαίρες ενεργοποιούνται καθώς το παρελθόν που έχει θάψει στο υποσυνείδητό της την οδηγεί να υπακούσει σε αυτούς που θεωρεί οικογένεια. Και τότε σκορπά το θάνατο. Όχι η ίδια. Αυτό θα χρειαστεί τρόπος, κόπος και αλλεπάλληλες θυσίες για να το ανακαλύψει.

Στην σειρά αυτή θα δεις τον Φρόιντ να ταπεινώνεται, να αμφισβητείται και να δοκιμάζεται περισσότερο από όσο – κατά την γνώμη μου – χρειάζεται. Δεν πρόκειται για ένα σχόλιο προς το δημιουργό της σειράς. Πρόκειται για την ενσυναίσθηση που αν έχεις, θα την νιώσεις, καθώς εκείνος αμφισβητείται όχι γιατί δεν είναι ικανός αλλά γιατί οι γύρω του δεν είναι έτοιμοι ακόμη να δεχτούν την αλήθεια.

Πρώτη φορά αντιμέτωπη με την γερμανική γλώσσα, μπορώ να πω πως δεν με κούρασε. Αν και αρκετές φορές αναρωτήθηκα για το ποια γλώσσα ακούω. Σε βικτωριανό φόντο η σειρά διαθέτει φανταστική φωτογραφία και σκηνικά. Οι ερμηνείες είναι αρκούντως καλές με τον πρωταγωνιστή να κλέβει δικαιωματικά την παράσταση.

Φαντάζομαι πως αν ο Φρόιντ ζούσε θα εκτιμούσε πολύ την επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού. Γοητευτικός, επίμονος,  επιρρεπής και ένας εύθραυστος άνθρωπος που με δυσκολία ισορροπεί ανάμεσα στο καθήκον και τα πραγματικά του συναισθήματα, αποκαλύπτει μια πραγματικότητα. - Οι ψυχολόγοι και όσοι έλκονται από την ψυχολογία το κάνουν για να θεραπεύσουν πρώτα τους ίδιους.

Κάτι ακόμη ξεχωριστό, χωρίς να θέλω να αποκαλύψω περισσότερες λεπτομέρειες εξαιτίας και της μικρής έκτασης της σειράς, είναι ότι τελικά αν και στο μέσο μπορεί να αναρωτηθείς για το λόγο που επέλεξαν να δώσουν στην συγκεκριμένη σειρά το όνομα του πατέρα της ψυχιατρικής είναι πως μέσα από αυτό το δύσκολο και αιματηρό μονοπάτι που διασχίζεται ο ίδιος ο Φρόιντ κάνει την αρχή στο να καταλήξει στις μετέπειτα θεωρίες του. Αν αυτή η σειρά εξάλλου δεν παίζει με τον ανθρώπινο ψυχισμό – τότε ποια;

Στην σειρά πρωταγωνιστούν οι:
·         Robert Finster ως Sigmund Freud
·         Ella Rumpf ως Fleur Salome
·         Georg Friedrich ως Alfred Kiss
·         Anja Kling ως Sophia von Zapari
·         Philipp Hochmair ως Viktor von Zapari και άλλοι.

Δημιουργοί της οι: Μάρβιν Κρεν,Μπένιαμιν Χέσλερ,Στέφαν Μπρούνερ

Πρόκειται για μια πρωτότυπη σειρά του Netflix.

Δείτε το trailer εδώ:


Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Η ιστορία της θεραπαίνιδας (βιβλίο)


Η ιστορία της ΘεραπαίνιδαςMargaret Atwood

Περιγραφή από το οπισθόφυλλο:

Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Όφρεντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή. Αν παρεκκλίνει απ' τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο – ούτε της Όφρεντ ούτε και των δύο ανδρών απ' τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.

Μια μεγαλοφυής, συγκλονιστική δυστοπία για το κακό που παραμονεύει στην ανθρώπινη φύση.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ διαβάζεται και σαν σκοτεινό χρονικό μιας εναλλακτικής πραγματικότητας ή σαν σπαραχτική μαρτυρία για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο.

Είχε οικογένεια, ένα σύζυγο και μια κόρη. Εργαζόταν σε μια βιβλιοθήκη και είχε καταθέσεις στη τράπεζα. Είχε μια κανονική ζωή. Τα έχασε όλα σε μια στιγμή.
Κοντεύει να ξεχάσει πως ζούσε, σαν να έκανε μια βουτιά στο παρελθόν. Με τα μάτια ανοιχτά ζει έναν εφιάλτη.
Η Όφρεντ, μια μέρα στη δουλειά μαθαίνει πως το πολιτικό καθεστώς άλλαξε και πως θα πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι. Η κόρη της βρίσκεται στο σχολείο και ο άνδρας της στη δουλειά. Πηγαίνει να αγοράσει τσιγάρα αλλά δεν υπάρχουν χρήματα στο λογαριασμό της. Αγωνιά.
Αργότερα μαζί με τον άνδρα της ψάχνουν τρόπο για να βγουν από την πολιτεία. Οι «πύλες» όμως έχουν κλείσει και όσοι αντιστέκονται σέρνονται στο θάνατο. Αναγκάζονται να προσαρμοστούν.
Χάνει τον Λουκ, το σύζυγό της. Χάνει τη κόρη και τη μητέρα της. Βρίσκεται σε ένα νέο μέρος και επιτελεί ένα νέο ρόλο. Γίνεται θεραπαίνιδα. Ο ρόλος της είναι σαφής. Μέσα σε μια οικογένεια που η σύζυγος δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά, καλείται να φέρει εκείνη στο κόσμο τον απόγονό τους. Εκπαιδεύεται από τη θεία Λίντια, όπως και όλες οι όμοιές της για αυτό. Ζει για αυτό. Φορά την κόκκινη στολή της εμπνευσμένη από τη στολή των Γερμανών κρατουμένων στα στρατόπεδα του Καναδά κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το λευκό «καπέλο» της που θυμίζει κολάρο, μειώνοντας την περιφερειακή όραση, καθώς και το εύρος του οπτικού πεδίου, αναγκάζοντας την κάθε Θεραπαινίδα όταν περπατά να κοιτά μόνο ευθεία μπροστά.
Κάθε θεραπαίνιδα βγαίνει στη πόλη για τα ψώνια ανά δυάδα. Δεν έχει κινητό, δεν βλέπει τηλεόραση, δεν διαβάζει τύπο, δεν μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, δεν μπορεί να περιποιηθεί όπως θέλει τον εαυτό της, δεν έχει γνώμη, δεν έχει προσωπικότητα. Δε δημιουργεί διαπροσωπικές σχέσεις, δε δένεται. Δεν πρέπει να αισθάνεται.

Αν θέλει να ζήσει, πρέπει να συλλάβει.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ μας παρουσιάζει μια ιστορία που συγκλονίζει. Σε ένα κοντινό χρονικό ορίζοντα από το σήμερα – στη σφαίρα του φανταστικού με μια απόλυτα αληθοφανή πραγματικότητα  – ένα αναχρονιστικό καθεστώς βάζει τέλος στο σύγχρονο κόσμο όπως τον ξέραμε και στερεί από τους ανθρώπους και κυρίως από τις γυναίκες κάθε δικαίωμα.
Προκαλεί ανατριχίλα. Κάθε δικαίωμα της γυναίκας που έκανε αιώνες να κατοχυρωθεί, εξαλείφεται και στη θέση του εκείνη γίνεται ένα σκεύος αναπαραγωγής.
Ίσως λειτουργεί ως μέσο αφύπνισης, μπορεί και ως προειδοποίηση για κάτι που θα μπορούσε μια μέρα να συμβεί σε ένα κόσμο χωρίς σταθερές, χωρίς αξίες, χωρίς μέτρο. Μια «δυνατή» κάστα ανθρώπων, σε μια κοινωνία που δεν ξέρει που πάει και δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το μέλλον των ανθρώπων της, θα μπορούσε εύκολα να επικρατήσει και να φέρει τα πάνω – κάτω.

Ένα περιβάλλον ή μια συνθήκη φαίνονται ουτοπικά μέχρι να τα δεις να πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια σου…

Η Μάργκαρετ Άτγουντ (Margaret Atwood) γεννημένη στις 18 Νοεμβρίου του 1939  είναι συγγραφέας, ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας και μια εκ των πρωτοπόρων των Καναδών γυναικών συγγραφέων. Γεννήθηκε στην Οττάβα του Οντάριο και παρακολούθησε σχολείο στο Κολέγιο Βικτόρια στο Τορόντο απ’όπου και πήρε το πτυχίο της. Συνέχισε μεταπτυχιακές δουλειές στο Κολέγιο Ράντκλιφ για ένα χρόνο και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για τρία χρόνια.
Τα γραπτά της εστιάζουν συχνά σε φεμινιστικά θέματα και ενδιαφέροντα, τα οποία εξετάζει κάνοντας χρήση διαφόρων καλλιτεχνικών υφών. Tο 2000 της απονεμήθηκε το Βραβείο Μπούκερ για το βιβλίο της The Blind Assassin (Ο τυφλός δολοφόνος). Συνολικά η Μάργκαρετ Άτγουν έχει υπάρξει πέντε φορές υποψήφια για το βραβείο, με την πρώτη της υποψηφιότητα να είναι το 1986.

Να σημειωθεί επίσης ότι είναι η συγγραφέας του Alias Grace το οποίο μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη. Δες το review της σειράς εδώ: https://www.elenagerani.art/2020/02/alias-grace.html

«Η ιστορία της Θεραπαίνιδας» κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός.