Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Η ιστορία της θεραπαίνιδας (βιβλίο)


Η ιστορία της ΘεραπαίνιδαςMargaret Atwood

Περιγραφή από το οπισθόφυλλο:

Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Όφρεντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή. Αν παρεκκλίνει απ' τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο – ούτε της Όφρεντ ούτε και των δύο ανδρών απ' τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.

Μια μεγαλοφυής, συγκλονιστική δυστοπία για το κακό που παραμονεύει στην ανθρώπινη φύση.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ διαβάζεται και σαν σκοτεινό χρονικό μιας εναλλακτικής πραγματικότητας ή σαν σπαραχτική μαρτυρία για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο.

Είχε οικογένεια, ένα σύζυγο και μια κόρη. Εργαζόταν σε μια βιβλιοθήκη και είχε καταθέσεις στη τράπεζα. Είχε μια κανονική ζωή. Τα έχασε όλα σε μια στιγμή.
Κοντεύει να ξεχάσει πως ζούσε, σαν να έκανε μια βουτιά στο παρελθόν. Με τα μάτια ανοιχτά ζει έναν εφιάλτη.
Η Όφρεντ, μια μέρα στη δουλειά μαθαίνει πως το πολιτικό καθεστώς άλλαξε και πως θα πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι. Η κόρη της βρίσκεται στο σχολείο και ο άνδρας της στη δουλειά. Πηγαίνει να αγοράσει τσιγάρα αλλά δεν υπάρχουν χρήματα στο λογαριασμό της. Αγωνιά.
Αργότερα μαζί με τον άνδρα της ψάχνουν τρόπο για να βγουν από την πολιτεία. Οι «πύλες» όμως έχουν κλείσει και όσοι αντιστέκονται σέρνονται στο θάνατο. Αναγκάζονται να προσαρμοστούν.
Χάνει τον Λουκ, το σύζυγό της. Χάνει τη κόρη και τη μητέρα της. Βρίσκεται σε ένα νέο μέρος και επιτελεί ένα νέο ρόλο. Γίνεται θεραπαίνιδα. Ο ρόλος της είναι σαφής. Μέσα σε μια οικογένεια που η σύζυγος δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά, καλείται να φέρει εκείνη στο κόσμο τον απόγονό τους. Εκπαιδεύεται από τη θεία Λίντια, όπως και όλες οι όμοιές της για αυτό. Ζει για αυτό. Φορά την κόκκινη στολή της εμπνευσμένη από τη στολή των Γερμανών κρατουμένων στα στρατόπεδα του Καναδά κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το λευκό «καπέλο» της που θυμίζει κολάρο, μειώνοντας την περιφερειακή όραση, καθώς και το εύρος του οπτικού πεδίου, αναγκάζοντας την κάθε Θεραπαινίδα όταν περπατά να κοιτά μόνο ευθεία μπροστά.
Κάθε θεραπαίνιδα βγαίνει στη πόλη για τα ψώνια ανά δυάδα. Δεν έχει κινητό, δεν βλέπει τηλεόραση, δεν διαβάζει τύπο, δεν μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, δεν μπορεί να περιποιηθεί όπως θέλει τον εαυτό της, δεν έχει γνώμη, δεν έχει προσωπικότητα. Δε δημιουργεί διαπροσωπικές σχέσεις, δε δένεται. Δεν πρέπει να αισθάνεται.

Αν θέλει να ζήσει, πρέπει να συλλάβει.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ μας παρουσιάζει μια ιστορία που συγκλονίζει. Σε ένα κοντινό χρονικό ορίζοντα από το σήμερα – στη σφαίρα του φανταστικού με μια απόλυτα αληθοφανή πραγματικότητα  – ένα αναχρονιστικό καθεστώς βάζει τέλος στο σύγχρονο κόσμο όπως τον ξέραμε και στερεί από τους ανθρώπους και κυρίως από τις γυναίκες κάθε δικαίωμα.
Προκαλεί ανατριχίλα. Κάθε δικαίωμα της γυναίκας που έκανε αιώνες να κατοχυρωθεί, εξαλείφεται και στη θέση του εκείνη γίνεται ένα σκεύος αναπαραγωγής.
Ίσως λειτουργεί ως μέσο αφύπνισης, μπορεί και ως προειδοποίηση για κάτι που θα μπορούσε μια μέρα να συμβεί σε ένα κόσμο χωρίς σταθερές, χωρίς αξίες, χωρίς μέτρο. Μια «δυνατή» κάστα ανθρώπων, σε μια κοινωνία που δεν ξέρει που πάει και δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το μέλλον των ανθρώπων της, θα μπορούσε εύκολα να επικρατήσει και να φέρει τα πάνω – κάτω.

Ένα περιβάλλον ή μια συνθήκη φαίνονται ουτοπικά μέχρι να τα δεις να πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια σου…

Η Μάργκαρετ Άτγουντ (Margaret Atwood) γεννημένη στις 18 Νοεμβρίου του 1939  είναι συγγραφέας, ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας και μια εκ των πρωτοπόρων των Καναδών γυναικών συγγραφέων. Γεννήθηκε στην Οττάβα του Οντάριο και παρακολούθησε σχολείο στο Κολέγιο Βικτόρια στο Τορόντο απ’όπου και πήρε το πτυχίο της. Συνέχισε μεταπτυχιακές δουλειές στο Κολέγιο Ράντκλιφ για ένα χρόνο και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για τρία χρόνια.
Τα γραπτά της εστιάζουν συχνά σε φεμινιστικά θέματα και ενδιαφέροντα, τα οποία εξετάζει κάνοντας χρήση διαφόρων καλλιτεχνικών υφών. Tο 2000 της απονεμήθηκε το Βραβείο Μπούκερ για το βιβλίο της The Blind Assassin (Ο τυφλός δολοφόνος). Συνολικά η Μάργκαρετ Άτγουν έχει υπάρξει πέντε φορές υποψήφια για το βραβείο, με την πρώτη της υποψηφιότητα να είναι το 1986.

Να σημειωθεί επίσης ότι είναι η συγγραφέας του Alias Grace το οποίο μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη. Δες το review της σειράς εδώ: https://www.elenagerani.art/2020/02/alias-grace.html

«Η ιστορία της Θεραπαίνιδας» κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου