Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

Μείον 18 (βιβλίο)


Μείον 18οStefan Anhnem


Περίληψη από το οπισθόφυλλο:
ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ. 
Ένα αυτοκίνητο τρέχει με ταχύτητα στους δρόμους του Χέλσινγκμποργκ. Φτάνει στο λιμάνι και ο οδηγός πατά γκάζι και πέφτει στην παγωμένη μαύρη θάλασσα.

ΕΝΑ ΠΤΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ.
Όμως δεν είναι αυτοκτονία. Η αυτοψία αποκαλύπτει ότι αυτός ο άντρας είναι νεκρός εδώ και πολύ καιρό. Δολοφονήθηκε πριν από δύο μήνες και το σώμα του είχε καταψυχθεί στους 18 βαθμούς υπό το μηδέν…

ΟΛΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Καθώς ανακαλύπτονται όλο και περισσότερα πτώματα, ο Φάμπιαν Ρισκ καλείται να κυνηγήσει έναν δολοφόνο με αποστολή να διατηρεί τα θύματά του στην κατάψυξη και να δημιουργεί το τέλειο σκηνικό θανάτου…

Πιο αγωνιώδες από τον Jo Nesbo, πιο σκοτεινό από τον Stieg Larsson - Tony Parsons, δημοσιογράφος και συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων

Ένας ιδιοφυής, παράτολμος, σκοτεινός και σίγουρα παρανοϊκός δολοφόνος σκοτώνει τα θύματά του βάζοντάς στην κατάψυξη. Ύστερα τα «εξαφανίζει» με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Ο άνδρας στην θάλασσα του Χέλσινγκμποργκ είναι μόνο ένας από αυτά και η απαρχή μιας περίπλοκης υπόθεσης για την αστυνομία, όταν ο ιατροδικαστής ανακαλύπτει – με βεβαιότητα τα αίτια του θανάτου.
Η υπόθεση βρίσκει τον Φάμπιαν Ρισκ, τον πρωταγωνιστή του Stefan Anhnem, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη προσωπική περίοδο της ζωής του, καθώς βρίσκεται λίγο πριν το χωρισμό του από την γυναίκα του. Το ίδιο δύσκολη φαίνεται να είναι και η καθημερινότητα και των υπολοίπων στελεχών του τμήματος, γεγονός που κάνει την έρευνά τους πονοκέφαλο χωρίς αντίδοτο.
Η σαδιστική συμπεριφορά του θύτη δεν τελειώνει στην ψύξη των θυμάτων του. Αυτός ο άνθρωπος – όσο μπορεί να λέγεται άνθρωπος μέσα από την συμπεριφορά του – αποτελεί έναν εν κινήσει και εξελίξει φαντομά, ο οποίος παίρνει την θέση των θυμάτων του υποδυόμενος που είναι εκείνα, καταχράζεται τις περιουσίες τους και ύστερα παρουσιάζει τον θάνατό τους ως φυσικό επακόλουθο.
Το ερώτημα είναι γιατί το κάνει; Με ποιο τρόπο επιλέγει τα θύματά του και πως μπορεί να έρχεται σε επαφή ακόμη και με την αστυνομία χωρίς να γίνεται αναγνωρίσιμος; Τι τον ωθεί σε αυτή την συμπεριφορά; Όπως θα αποδείξει, δεν υπάρχουν εμπόδια στο δρόμο του. Δεν θα διστάσει να σκοτώσει όποιον ανακόψει την πορεία του και να το σκάσει από τις φυλακές χωρίς να γίνει αντιληπτός. Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο κυνικός και με τόση λεπτομέρεια οργανωμένος;
Ταυτόχρονα άλλη μία υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη από την αστυνομία της Κοπεγχάγης, όταν γίνεται αντιληπτό, πως μια ομάδα ατόμων, βασανίζει και σκοτώνει άστεγους ανθρώπους, ενώ την ίδια στιγμή βιντεοσκοπεί την δράση της και την ανεβάζει στο ίντερνετ. Στην υπόθεση εμπλέκεται η άλλη πρωταγωνίστρια του Anhnem, Ντούνια Χούγκαρντ, η οποία έχει αποπεμφθεί προσωρινά από το σώμα, καθώς μια ύποπτη για φόνο της έχει πάρει το αστυνομικό της περίστροφο.
Το «Μείον 18ο» είναι από τα πιο περίπλοκα και ψυχοφθόρα μυθιστορήματα που έχουν φτάσει στα χέρια μου. Οι υποθέσεις είναι πολλές, ιδιάζουσες και συνδέονται μεταξύ τους, κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πολλές λεπτομέρειες για τις ζωές όλων, που είναι εξίσου δυσάρεστες και ψυχωτικές.
Και ναι! Τα ονόματα είναι πάρα πολλά και όλα Σουηδικά – αδύνατο να τα θυμηθείς.

Επίσης, όπως αντιλήφθηκα μετά το μισό του ογκώδους έργου, το γεγονός ότι ήταν το πρώτο βιβλίο του Anhnem που διάβαζα, δεν ήταν και τόσο βοηθητικό. Οι πρωταγωνιστές του ακολουθούν μια συνέχεια άλλων δύο μυθιστορημάτων, αυτών του «Χωρίς πρόσωπο» και «Ένατος τάφος».

Παρόλα αυτά, φαίνεται – και σίγουρα θα τους το αναγνωρίσω – πως οι σκανδιναβικές χώρες βγάζουν εξαιρετικούς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που έχουν το θάρρος (ίσως και το θράσος) να γίνονται ανατριχιαστικά παραστατικοί και σκληροί στις περιγραφές τους δίνοντας στο κοινό ιστορίες που έχεις την περιέργεια να μάθεις τον πυρήνα τους αλλά σίγουρα εύχεσαι να είναι μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Πώς να ξεχάσει κανείς την Camilla Lackberg, της οποίας με σιγουριά θα πω πως προτιμώ την γραφή!

Το «Μείον 18ο» κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Διόπτρα και προκαλεί – προσκαλεί τους λάτρεις του είδους να ξενυχτήσουν – για όχι μόνο μια φορά – προκειμένου να λύσουν το μυστήριο!




El embarcadero (σειρά)


El embarcadero

Υπόθεση της σειράς:
Η Αλεξάνδρα, μια αρχιτέκτονας υψηλών προδιαγραφών, έρχεται αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη της, όταν λαμβάνει μέσα στην νύχτα ένα τηλεφώνημα από την αστυνομία, που της λέει, ότι το νεκρό σώμα του άνδρα της, Όσκαρ, έχει βρεθεί σε μια αποβάθρα της Αλμπουφέρα, έξω από την Βαλένθια.
Αιτία θανάτου;
Η αυτοκτονία! Πως μπορεί κάτι τέτοιο να είναι αληθινό, όταν εκείνοι λίγες ώρες πριν, έκαναν σχέδια για το μέλλον;
Και αυτό δεν είναι το χειρότερο, καθώς στην συνέχεια ανακαλύπτει, πως ο άνδρας της ζούσε διπλή ζωή, διατηρώντας εξωσυζυγική σχέση με μια άλλη γυναίκα – την Βερόνικα – στο συγκεκριμένο προάστιο.
Ποια είναι όμως αυτή η γυναίκα; Ποιος ήταν ο άνδρας με τον οποίο ζούσε ερωτευμένη για 15 χρόνια; και τι συνέβη την μοιραία νύχτα στην αποβάθρα;
Για όλα αυτά, θα αρχίσει να παίρνει απαντήσεις, ξετυλίγοντας ένα αρκετά περίπλοκο κουβάρι, όταν θα αποφασίσει να υποδυθεί κάποια άλλη και έχοντας ταυτόχρονα την βοήθεια της αστυνομίας, θα πλησιάσει την Βερόνικα και θα μπει στην ζωή της.
Τότε εκτός από το να την μισεί θα ανακαλύψει και άλλα πιο ουσιώδη συναισθήματα για εκείνη όσο και την ίδια και την εντελώς διαφορετική ζωή της με τον Όσκαρ.

Η ζωή δεν υπάρχει μόνο μέσα από τα δικά μας μάτια.

- Και αυτό είναι κάτι που μου δίδαξε η φιλοσοφία –
Καθένας έχει μια δική του προβολή μέσα από την προσωπική του πορεία και διαμορφώνει τις απόψεις και τα πιστεύω του ανάλογα με τις προσωπικές του αξίες και γνώσεις. Αυτό είναι και κάτι το οποίο μας περιγράφεται εντός εισαγωγικών και στην συγκεκριμένη σειρά. Είναι ένα ασφαλές συμπέρασμα αν σκεφτεί κανείς πως για την Αλεξάνδρα ο Όσκαρ ήταν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από ό,τι ήταν για την Βερόνικα. Και όμως ήταν ακριβώς ο ίδιος. Και η καθεμία ζούσε μια ξεχωριστή ζωή μαζί του.

Δεν λέω πως αυτό ήταν το σωστό ή είναι αποδεκτό για τους περισσότερους από εμάς αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητα για εκείνον. Μια πραγματικότητα που διαιώνισε μέσα στο ψέμα. Ψέματα που έλεγε για να καλύψει την διπλή ζωή του και ίσως όχι μόνο, αφού καμία από τις δύο δεν γνώριζε εν τέλει γιατί αυτοκτόνησε ή ποιος ήταν ο λόγος που βρέθηκε «δολοφονημένος» μέσα στο αυτοκίνητό του.
Όπως και να έχει μιλάμε για μια σειρά – αν και τις περισσότερες φορές – η σειρές αντιγράφουν την ζωή και όχι το αντίθετο. Το μεγαλύτερο επίτευγμα ενός δημιουργού είναι ακριβώς αυτό. Να προβληματίσει, να ιντριγκάρει το μυαλό και να το βάλει να δουλέψει δείχνοντας του κι άλλα μονοπάτια σκέψης.
Ως εκ τούτου:
Ο δημιουργός του «La casa de papel», Alex Pina φαίνεται πως ήρθε για να μείνει και για τον καλύτερο λόγο.  Με ένα ακόμη του «παιδί», το El embarcadero ή διαφορετικά The pier, μια ισπανόφωνη νουάρ σειρά, μας αφηγείται το ερωτικό τρίγωνο στην ζωή του Όσκαρ και την ιστορία που ξετυλίγεται μετά τον θάνατό του. Πρόκειται για μια ισπανική παραγωγή που προσφέρει υψηλή αισθητική και αποτέλεσμα. Ένα νέο σκηνικό στήνεται, μετά τον καταιγισμό του αμερικάνικου γίγνεσθαι, με υψηλές προδιαγραφές σε σκηνοθεσία, υποκριτική και φωτογραφία καταφέρνοντας να εισάγουν την γηραιά ήπειρο στις οθόνες όλου του πλανήτη.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντούμε τους:
·         Álvaro Morte ως Óscar – ο γνωστός μας «el professor»
·         Verónica Sánchez ως Alejandra
·         Irene Arcos ως Verónica
·         Roberto Enríquez ως Conrado
·         Marta Milans ως Katia
και άλλους πολλούς.

Η σειρά που έχει ολοκληρώσει τον πρώτο της κύκλο προβάλλεται από την Vodafone TV και σύντομα αναμένουμε την συνέχεια..



Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020

Το μυστικό του Λεονάρντο (βιβλίο)


Το μυστικό του Λεονάρντο Αύγουστος Κορτώ

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

«Πέθανα πρώτη φορά στα πέντε μου χρόνια...»

Στη δύση του βίου του, φιλοξενούμενος του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι αποφασίζει ν’ αφηγηθεί τη ζωή του: από την αθωότητα και την οδύνη των παιδικών του χρόνων μέχρι την πρώτη του επαφή με την τέχνη της εικόνας, τη μαθητεία του στο ατελιέ του Βερρόκιο και την πολυτάραχη νιότη του, με τους ανομολόγητους έρωτες και τη ραγδαία του ανέλιξη στην κορυφή του καλλιτεχνικού ιερατείου της Αναγέννησης.

Όμως το αόρατο νήμα που ξετυλίγει τον μίτο της αφήγησης είναι η λαχτάρα του ηλικιωμένου Λεονάρντο να ομολογήσει το πιο σκοτεινό του μυστικό, που του βαραίνει χρόνια την ψυχή: ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο και στο οποίο χρωστά το πιο διάσημο έργο του – έναν πίνακα που δεν λέει να αποχωριστεί, καθώς περιέχει ό,τι πιο ακριβό κουβαλά στην καρδιά του.

Ιστορία μυστηρίου κρυμμένη μες στο αξεδιάλυτο μυστήριο της Ιστορίας, το Μυστικό του Λεονάρντο είναι πάνω απ’ όλα ένας ύμνος στην ανθρώπινη δημιουργία: στην ψυχή και στο σώμα που επιμένουν να γεννούν ακόμα κι υπό τη βαριά σκιά του θανάτου.

Ο Λεονάρντο δεν ήταν παρά ένα ακόμη παιδί, κρεμασμένο από τα φουστάνια της μητέρας του. Δεν είχε γνωρίσει πατέρα και ήξερε πως δεν μπορούσε να ξεμακρύνει, παρά συγκεκριμένα βήματα μακριά από το σπίτι του. Όμως η παιδική του περιέργεια και το ανήσυχο πνεύμα του δεν τον άφηνε να ησυχάσει και έτσι μια μέρα έφτασε στο κάστρο.
Τότε όλα άλλαξαν. Πήρε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή για την ωριμότητα αφήνοντας για πάντα πίσω του ό,τι πιο πολύ αγαπούσε. Στο νέο κόσμο, στον οποίο εντασσόταν, ποτέ δεν χώρεσε πραγματικά και ούτε ένιωσε «ολόκληρος» άνθρωπος. Παρόλα αυτά παρέμεινε ευγνώμων για όσα έμαθε και προσπάθησε να τα αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Προσωπική του κορύφωση θεώρησε το έργο του «Μόνα Λίζα», η γνωστή σε όλους μας Τζοκόντα, πίσω από την οποία κρυβόταν ένα ανομολόγητο μυστικό. Στο λίκνο της ζωής του, ο Λεονάρντο αποφάσισε να το αφηγηθεί.

«Κανείς δεν είναι πιο γυμνός από τον ντροπαλό, κανείς πιο εκτεθειμένος απ’ αυτόν που κρύβεται με πάθος».

Ο Λεονάρντο ντα Βίνσι αποτελεί μια φιγούρα της ιστορίας, η οποία έξι περίπου αιώνες μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να απασχολεί και να εμπνέει, ανά την υφήλιο, ανθρώπους κάθε ειδικότητας. Η πολυσχιδής προσωπικότητά του και το έργο του, έχει τόσα παρακλάδια, τα οποία ακόμη και αν αξιοποιηθούν, μοιάζουν ανεξάντλητα. Ο ίδιος, με τα δικά του χέρια, τα κατασκεύασε όλα έτσι, ώστε να διεγείρει την περιέργεια και την φαντασία των ανθρώπων. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από έναν δημιουργό;

Στο έργο του Κορτώ «Το μυστικό του Λεονάρντο» συναντούμε άλλη μια τέτοια περίπτωση. Ο δημιουργός – συγγραφέας προσωποποιημένος ως δημιουργός – καλλιτέχνης μας χαρίζει την ανθρώπινη πλευρά αυτού του σπουδαίου άνδρα με ένα μοναδικό τρόπο. Θα έλεγε κανείς πως μπαίνει απόλυτα στην εποχή σαν να την έχει ζήσει και βήμα – βήμα σαν δεύτερο μάτι εξιστορεί την ζωή του Λεονάρντο. Μοιραζόμαστε τις αγωνίες και τα πάθη του, τους φόβους και τα όνειρά του και αυτό είναι το σπουδαίο. Είναι σαν να διαβάζουμε το προσωπικό γράμμα του Βίνσι, το οποίο μας έχει σταλεί προσωπικά, σαν εξομολογητήριο που πρέπει να κρατήσουμε σαν φυλαχτό. Γινόμαστε κοινωνοί του μυστικού του και μετά το τέλος του βιβλίου έχοντας στα χέρια μας το ψυχογράφημα του μπορούμε να τον αθωώσουμε ή αντίστοιχα να τον καταδικάσουμε για ό,τι έγινε.

Σε γενικές γραμμές αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ιδεατό. Ο Κορτώ αποδεικνύει πως μπορεί να καταπιαστεί με πλήθος γραφημάτων παραμένοντας ειλικρινής και επιδέξιος τόσο απέναντι στο έργο του όσο και απέναντι στο κοινό του. Ξέρει να χειρίζεται με ευχέρεια και μαεστρία τον λόγο και τον κάνει δικό του σαν να χρησιμοποιεί ο ίδιος για πρώτη φορά κάθε λέξη.

Έχοντας διαβάσει «Το βιβλίο της Κατερίνας» και έχοντας δει μια εντελώς διαφορετική πλευρά του δηλώνω ενθουσιασμένη με την ευελιξία στα θέματα και τον λόγο του. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα τον προτιμήσω ξανά.
«Το μυστικό του Λεονάρντο» κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Πατάκης.

The Favorite - Η ευνοούμενη (ταινία)



Η ευνοούμενη (The favorite)

Υπόθεση:
Τον 18ο αιώνα, κατά την περίοδο του πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής, ενώ η Αγγλία μάχεται ενάντια της Γαλλίας, η Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) έχει ανέβει στο θρόνο και η παιδική της φίλη, Δούκισσα του Μάρλμπορο, Σάρα Τσώρτσιλ (Ρέιτσελ Βάις) κυβερνάει τη χώρα στη θέση της, εφόσον η Άννα έχει εύθραυστη υγεία και συχνές εκρήξεις νεύρων. Όταν κάποια στιγμή η ξαδέλφη της Σάρα, Άμπιγκεϊλ Χιλ (Έμμα Στόουν), η οποία έχει χάσει τίτλο και περιουσία λόγω των κακών χειρισμών του πατρός της, εμφανίζεται στην αυλή του παλατιού ζητώντας εργασία από την ξαδέλφη της, εκείνη δέχεται να την βοηθήσει δίνοντάς της μια θέση στο υπηρετικό προσωπικό. Η Άμπιγκεϊλ βλέπει την πρόσληψή της, ως ευκαιρία προκειμένου να ανακτήσει τα παλιά της μεγαλεία και να επιστρέψει στις αριστοκρατικές της ρίζες. Της δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει τη βασίλισσα Άννα, όταν η φιλάσθενη ηγεμόνας πλήττεται από κρίση ουρικής αρθρίτιδας και η Άμπιγκεϊλ καταφέρνει να καταπραΰνει τον πόνο της χρησιμοποιώντας εκχυλίσματα βοτάνων που έχει μαζέψει από το δάσος. Στο μεταξύ οι πολεμικές επιχειρήσεις και τα ζητήματα του κράτους απορροφούν τη Σάρα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί να συναντάται συχνά με την βασίλισσα, με την οποία έχει ερωτικές σχέσεις. Η φιλόδοξη Άμπιγκεϊλ τότε βρίσκει την ευκαιρία να πάρει τη θέση της τόσο στην καρδιά όσο και στην κρεβατοκάμαρα της βασίλισσας κι αυτό γεννά την αντιζηλία μεταξύ των δυο εξαδέλφων. Η φιλοδοξία της Άμπιγκεϊλ, σε συνδυασμό εύνοια της βασίλισσας, την οδηγεί στο να γίνει εκείνη πρώτη κυρία των τιμών στο παλάτι, παρά τις προσπάθειες της Σάρα να απομακρύνει την ξαδέλφη της και να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την βασίλισσα Άννα.

Το "The Favorite" είναι μια ταινία εποχής του 2018 σκηνοθετημένη από τον Yorgos Lanthimos και σε σενάριο των Deborah Davis και Tony McNamara.
Καταθλιπτικό σκηνικό, αριστοκρατικό κουστούμια, περούκες ευγενών, γυναικοκρατία, ίντριγκα, σεξουαλική χειραγώγηση και βία είναι τα πρώτα από τα στοιχεία που μου έρχονται στο μυαλό μετά την προβολή της «Ευνοούμενης» του Γιώργου Λάνθιμου.
Με τι έχουμε όμως πραγματικά να κάνουμε εδώ;
Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μετά από πολλή και προσεκτική σκέψη. Το πρώτο που θα έλεγα είναι πως αυτή η ιστορία έχει πολλές αναγνώσεις και ως εκ τούτου άλλοι θα την λατρέψουν, άλλοι θα αδιαφορήσουν μπερδεμένοι από τα μηνύματα του δημιουργοί, ενώ οι τελευταίοι θα την μισήσουν, αν όχι απλά θα την κατακρίνουν.

Η ιστορία κινείται γύρω από την περίοδο βασιλείας της βασίλισσας Άννας στην Μεγάλη Βρετανία στις αρχές του 18ου αιώνα. Η Άννα όμως, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Λάνθιμου, δεν θυμίζει πέρα από την αμφίεσή της καθόλου βασίλισσα. Είναι ένα καταθλιπτικό πρόσωπο που δεν μπορεί να στηρίξει ούτε την χώρα ούτε τον ίδιο της τον εαυτό. Χτυπημένη από προβλήματα υγείας και έχοντας χάσει 17 απογόνους το μόνο που κάνει είναι να ακολουθεί τις εντολές της συμβούλου της Σάρα, η οποία στην πραγματικότητα διοικεί το κράτος. Η Σάρα και η Άννα γνωρίζονται πολλά χρόνια και έχοντας μια στενή φιλία δείχνουν άρρηκτα δεμένες. Τόσο μάλιστα που η Άννα υποκύπτει στην επιθυμία της Σάρας να προβεί σε πόλεμο με την Γαλλία, την ώρα που η αντιπολίτευση ικετεύει την βασίλισσα για το αντίθετο.
Και ενώ αυτή είναι η καθημερινότητα στο παλάτι, στο σκηνικό εισβάλλει η Άμπιγκιελ. Μια νεαρή κοπέλα, που ζητά καταφύγιο καθ’ότι εξαδέρφη της Σάρας. Η Άμπιγιελ έχει πωληθεί από τον μέθυσο πατέρα της και προκειμένου να αποφύγει τη ζωή της πόρνης, γίνεται υπηρέτρια. Δεν σταματά όμως εκεί. Θέλοντας να κερδίσει πίσω την αξιοπρέπειά της και μια θέση στην καλή κοινωνία γίνεται απαραίτητη για την Σάρα και έπειτα για την βασίλισσα!


Γίνεται η «Ευνοούμενη».

Το κλειδί για μια τέτοια κατάκτηση γίνεται η αποκάλυψη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια της, της σεξουαλικής σχέσης μεταξύ βασίλισσας και Σάρας. Αυτό λοιπόν που επιδιώκει και εν τέλει καταφέρνει είναι να πάρει τη θέση της Σάρας και το κάνει με κάθε τρόπο.

Από ιστορικής ματιάς..
Ιστορικά, δεν βλέπουμε σχεδόν τίποτα. Παρακολουθούμε μια ταινία εποχής η οποία επικεντρώνεται στην ζωή μέσα στο παλάτι και κατά κόρον στην σεξουαλική διεκδίκηση της βασίλισσας από τις δύο ακολούθους της. παρόλα αυτά η αναφορά στα χαμένα παιδιά της βασίλισσας είναι πραγματική, καθώς αυτή είχε τέσσερις αποβολές, οκτώ θνησιγενή γέννες και άλλες έξι απώλειες τέκνων, κανένα από τα οποία δεν ξεπέρασε τα δύο χρόνια ζωής.

Η δική μου γνώμη; Παραμένω αμφιταλαντευόμενη.

Η αλήθεια είναι ότι δει ταινίες με πολύ καλύτερη ποιότητα (σεναρίου και σκηνοθεσίας) που έχουν χαραχτεί μέσα μου. Στα λεγόμενά μου δεν λαμβάνω καθόλου υπόψιν την σωρεία των διακρίσεων που έχει πάρει και θα πάρει ο Λάνθιμος.
Στα θετικά της ταινίας κυριαρχεί η Ολίβια Κόλμαν στο ρόλο της βασίλισσας Άννας. Είναι καθηλωτική. Οι υπόλοιποι ρόλοι χάνονται, με εκείνο της Στόουν να υπερτερεί κατά μέρος. Η ταινία δείχνει να διαθέτει αρκετά αμήχανα σημεία (δεν αναφέρομαι στις ερωτικές σκηνές) και ένα μήνυμα ασαφές, καλυμμένο πίσω από τις αλληγορίες του σκηνοθέτη.

Ίσως το γεγονός πως δεν έχω δει άλλη ταινία του Λάνθιμου να με οδηγεί σε αυτά τα συμπεράσματα αλλά όπως και να έχει ο ίδιος δείχνει πως είναι πολλά υποσχόμενος και έχει πολλά ακόμη να δώσει στην έβδομη τέχνη. Και μόνο για αυτό αξίζει να παρακολουθήσουμε την πορεία του και να τον δούμε να σαρώνει τα Όσκαρ.

Η ταινία έχει διακριθεί με:
·         Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την Κόλμαν
BAFTA
·         Best supporting actress για την Rachel Weisz
·         Best actress για την Olivia Colman
·         Best British film
·         Best Costume Design
·         Best Makeup and Hair
·         Best original screenplay
·         Best production design
Φεστιβάλ της Βενετίας
·         Vulpi Cup for best actress στην Olivia Colman
·         Grand Jury Prize
British Independent Film Award
·         Best British Independent Film
·          Best Performance by an Actress in a British Independent Film στην Olivia Colman
·         Best Supporting Actress  στην Rachel Weisz
·         Best Director
·         Best Screenplay
·         Best Production Design
·         Best Make-Up & Hair Design
·         Best Casting
·         Best Costume Design
·         Best Cinematography
Satellite Award
·         Best Costume Design
·         Best Actress in Motion Picture - Comedy or Musical  στην Olivia Colman
·         London Film Critics' Circle Award
·         Screenwriter of the Year
·          Actress of the Year στην Olivia Colman
·         British or Irish Film of the Year
·         Supporting Actress of the Year στην Rachel Weisz
National Society of Film Critics Award
Best Actress στην Olivia Colman
Critics' Choice Movie Award for Best Actress in a Comedy Olivia C.
AACTA
·         Best Lead Actress στην Olivia Colman
·         Best Screenplay
ADG Excellence in Production Design Awards - Period Film
Gotham Special Jury Award for Ensemble Performance στην Emma Stone

Δες το trailer της ταινίας εδώ:



Flesh and Bone (σειρά)


Flesh and Bone

Πλοκή:
Ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της Αμερικανικής Εταιρείας Μπαλέτου, Paul Grayson, είναι αποφασισμένος να κατατάξει την εταιρεία μεταξύ των καλύτερων καλλιτεχνικών ιδρυμάτων του κόσμου. Καθώς η πλέον μεγάλη ηλικιακά μπαλαρίνα της εταιρείας, Kiira αγωνίζεται με τραυματισμό, ο Grayson πιστεύει ότι η σωτηρία της εταιρείας είναι η Claire Robbins. Πρόκειται για μια χορεύτρια μπαλέτου με ταραγμένο παρελθόν, της οποίας το εσωτερικό μαρτύριο την οδηγεί σε επιτακτικούς και απρόβλεπτους τρόπους. Η σειρά διερευνά τη δυσλειτουργία και τη γοητεία στο κόσμο του μπαλέτου.

Η αλήθεια είναι ότι η εταιρεία χρειάζεται επειγόντως οικονομική ενίσχυση. Το γεγονός αυτό πανικοβάλει τον Paul και τον αναγκάζει να βρει γρήγορα το επόμενο αστέρι του. Αυτή για την οποία θα μιλούν όλοι και χάριν της οποίας θα είναι έτοιμοι να διαθέσουν τα χρήματά τους στην εταιρεία. Ο Paul βέβαια δεν σταματά εκεί. Θέλει η μούσα του να μπορεί να καλύψει απόλυτα τις ακραίες απαιτήσεις του. Όπως θα δούμε η τύχη θα σταθεί με το μέρος του και θα την βρει στο πρόσωπο της Claire, ενός κοριτσιού που μπαίνει στην εταιρεία μετά από εισαγωγικές εξετάσεις και ταράζει με την παρουσία της τις υπόλοιπες μπαλαρίνες. 

Είναι όμορφη, έχει άψογη τεχνική και διαθέτει ένα σώμα κανονικό (όχι αποστεωμένο δηλαδή), όμως κάτι κρύβει και αυτό το κάτι την κρατά πίσω και δεν την αφήνει να απογειωθεί καλλιτεχνικά. Πρόκειται για αυτό που την οδήγησε να φύγει από το σπίτι της και μια αρρωστημένη κατάσταση ώστε να κυνηγήσει το όνειρό της. Μέχρι το τέλος ένα ερώτημα τίθεται. Θα καταφέρει η Claire να απελευθερωθεί; Θα σπάσει τα δεσμά που την κρατούν στο παρελθόν;


Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Ένα άκρως γοητευτικό πλάνο πάνω από τον κόσμο του μπαλέτου. Και ποιος δεν θα ήθελε να μπορεί, να δει μέσα από την κλειδαρότρυπα της μικρής οθόνης αυτό το μαγικό κόσμο. Δεν έχουν όλοι τις προδιαγραφές ή την δυνατότητα να ζήσουν κάτι τέτοιο. Επιπλέον σε πολλές περιπτώσεις είναι - θα έλεγε κανείς - πιο εύκολο να μαθαίνεις για όλες αυτές τις τεχνικές, τις πρόβες και το θέαμα από τον καναπέ του σπιτιού σου από το να ξεγοφιάζεσαι μέσα σε μια αίθουσα χορού. Επιπροσθέτως, οι πουέντ, τα κορμάκια, οι ψηλοί κότσοι και οι λεπτές σιλουέτες συνεπαίρνουν τα περισσότερα κορίτσια από μικρή ηλικία και τα κάνουν να ονειρεύονται πως ανήκουν τουλάχιστον στην «Λίμνη των κύκνων». Συνεπώς μια τέτοια σειρά έχει a priori τα συστατικά της επιτυχίας. Όμως αυτή η σειρά δεν ενδιαφέρεται να δώσει στο κοινό μόνο αυτό.
Διακυβεύεται ασφαλώς το χώρο του μπαλέτου, όχι όμως από την όμορφη και αστραφτερή πλευρά του, όχι από την πλευρά που όλοι εμείς τον αντικρίζουμε. Μπαίνει πιο βαθιά και δεν διστάζει να βγάλει στην επιφάνεια σκοτεινές και βρώμικες πτυχές, που δύσκολα θα σκεφτόταν κανείς ότι υπάρχουν. Η σειρά αυτή φεύγει από την αστερόσκονη και κατρακυλά στον βούρκο. Το παραμύθι γίνεται ένα δράμα ενηλίκων φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, την εκμετάλλευση, τις διατροφικές διαταραχές, ακόμη και την μαστροπεία. Αυτός είναι και ο λόγος που θα πρέπει να προβάλλεται αυστηρά από ενήλικες. Είναι ακατάλληλο για ανηλίκους.

Το Flesh and Bone είναι μια μίνι σειρά των οχτώ επεισοδίων που σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά, αλλά αναμφίβολα καταφέρνουν να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον και να χαραχτούν στην μνήμη του θεατή. Το καστ αποτελείται από αξιόλογους ηθοποιούς και ανάμεσά τους, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Claire αντικρίζουμε μια πραγματική μπαλαρίνα, την Sarah Hay.

Τα σενάρια των επεισοδίων ανήκουν στους: Moira Walley-Beckett, Adam Rapp, David Wiener, Jami O'Brien και Bronwyn Garrity, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφουν οι: David Michôd, Joshua Marston, Stefan Schwartz, Nelson McCormick, Adam Davidson, Sam Miller, Alik Sakharov.


Δες το trailer της σειράς εδώ:


How to get away with murder (σειρά)


How to get away with murder


Πλοκή:

Το «How to Get Away with Murder» ακολουθεί την προσωπική και επαγγελματική ζωή της Annalise Keating. Πρόκειται για μια καθηγήτρια ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Middleton στη Φιλαδέλφεια. Ως συνήγορος υπεράσπισης, η Annalise επιλέγει μια ομάδα από τους καλύτερους μαθητές της τάξης της, με σκοπό να εργαστούν στο γραφείο της. Αυτοί είναι o Wes Gibbins, o Connor Walsh, η Michaela Pratt, ο Asher Millstone και η Laurel Castillo. Στο γραφείο της θα συνεργαστούν τόσο με την Frank Delfino, το δεξί χέρι της, όσο και με την Bonnie Winterbottom, γραμματέα και ασκούμενη δικηγόρο. Στην προσωπική της ζωή, η Annalise ζει με τον σύζυγό της, Sam Keating, ο οποίος εργάζεται ως ψυχίατρος. Καθώς η επαγγελματική και προσωπική της ζωής της ξεκινούν να συγκρούονται, η Annalise και οι μαθητές της άθελά τους περιπλέκονται σε μια σειρά δολοφονιών.




Η Annalise δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Είναι μια μοναδική γυναίκα.



Έρχεται αντιμέτωπη με τις φυλετικές διακρίσεις, που μαστίζουν την υφήλιο, λόγω του χρώματός της, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να την σταματήσει.

Έρχεται αντιμέτωπη με το σεξισμό, καθώς, ως γυναίκα, καταφέρνει να διακριθεί στο χώρο της δικαιοσύνης, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για την σταματήσει.


Έρχεται αντιμέτωπη με ένα σύζυγο, ο οποίος αν και μοιάζει με άγγελο, της φέρεται τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του, απαξιωτικά και την απατά, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να την σταματήσει.

Χάνει το αγέννητο παιδί της σε τροχαίο και το κρατά νεκρό για λίγο στα χέρια της, πριν το χάσει για πάντα και είναι το μόνο που την χαράζει μέσα της. Μόνο αυτό έχει καταφέρει για λίγο να την σταματήσει.

Καθώς τα χρόνια περνούν, οχυρώνεται. Γίνεται απροσπέλαστη, ξεπερνά τα πάντα, μαθαίνει μόνο την γεύση της επιτυχίας και αφοσιώνεται σε αυτή. Ίσως το μόνο της λάθος είναι η απόφασή της να στήσει μια ομάδα, εν δυνάμει δικηγόρων. Τα λίγα τους χρόνια, η απειρία τους στο χώρο της δικαιοσύνης και η παρορμητική τους συμπεριφορά θα την αναγκάσουν να γίνει ξανά και ξανά η σανίδα σωτηρίας τους. Μια σανίδα που διαρκώς θα την τραβά μαζί τους όλο και πιο κάτω.


Αναμφίβολα, οι πέντε αυτοί φοιτητές, οι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους – μιας και ανάμεσά τους βρίσκουμε μια λατίνα κληρονόμο, την Laurel Castillo, έναν ομοφυλόφιλο αλλά φιλόδοξο νέο, τον Connor Walsh και έναν αφρο-αμερικάνο φτωχό νέο, στον οποίο η Annalise “χρωστάει” τον Wes Gibbins, δεν είναι ο μόνος μπελάς που έχει να αντιμετωπίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με την ασκούμενη δικηγόρο – γραμματέα της, την Bonnie Winterbottom, μια εύθραυστη φιγούρα με τραυματικό παρελθόν που έχει υπό την προστασία της και με τον βοηθό (άνθρωπο για τις βρωμο-δουλειές τόσο της ίδιας όσο και του συζύγου της), τον Frank Delfino, που το ευέξαπτο του χαρακτήρα του, τον κινεί διαρκώς χιλιοστά από και προς τον φόνο.

Το “How to get away with murder” αποτελεί μια σειρά με συχνές εναλλαγές στο χρόνο.  Με αυτό τον τρόπο συμπληρώνει τα κομμάτια των υποθέσεων και σε βάζει στην διαδικασία να λύσεις – και μόνος σου – το μυστήριο. Διαθέτει αέναο σασπένς που κάνει σχεδόν ανυπόφορη την προσμονή για την εξέλιξη. Παρόλα αυτά, αν θυμάμαι καλά στον τρίτο κύκλο, έκανε μια κοιλιά στην πλοκή, η οποία ευτυχώς στην συνέχεια προσπελάστηκε.


Η σειρά αποτελεί δημιούργημα των Shonda Rhimes και Peter Nowalk και στην Αμερική προβάλλεται από το ABC. Αποτελείται από 5 κύκλους.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε την εκπληκτική και πολυβραβευμένη Viola Davis. Πρόκειται για τον σωστό άνθρωπο στην σωστή θέση. Θα μπορούσε με ευκολία να είναι η ηρωίδα που ενσαρκώνει, αφού από το βλέμμα της και μόνο, γίνεται επιβλητική και αποπνέει την σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται. Τι και αν στην πορεία χρειάζεται να λυγίσει και να δείξει τις αδυναμία της, το κάνει φυσικά και παρασύρει κάθε όμοιό της να ταυτιστεί μαζί της. Παρόλα αυτά δεν σπα ποτέ και έτσι εδραιώνει την θέση της.

Είναι η καλύτερη σειρά που έχω παρακολουθήσει ποτέ! Το λέω με θράσος, ενώ αυτή την περίοδο με έχει απορροφήσει αρκετά, αλλά όχι εξίσου, η σειρά “La casa de papel”. Όλοι οι ήρωες έχουν αναπτυγμένους χαρακτήρες και κατά την διάρκεια της εξέλιξης ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερες κρυφές πτυχές του χαρακτήρα αλλά και του πρότερου βίου τους. Μεταξύ τους αναπτύσσονται σχέσεις.

Είναι ανθρώπινοι. Μαλώνουν και συμφιλιώνονται. Απομακρύνονται και εκδικούνται ο ένας τον άλλο, αλλά στην πορεία, όσα τους ενώνουν τους φέρνουν και πάλι κοντά. Δείχνουν τις αδυναμίες και τους φόβους τους. Βυθίζονται και εξυψώνονται. Κανένας από μηχανής Θεός δεν τους σώζει. Ζουν μια παρανοϊκή, αλλά ταυτόχρονα κανονική ζωή. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας.

Το υπόλοιπο βασικό casting αποτελείται από τους:
·         Billy Brown ως Nate Lahey
·         Alfred Enoch ως Wes Gibbins
·         Jack Falahee ως Connor Walsh
·         Aja Naomi King ως Michaela Pratt
·         Matt McGorry ως Asher Millstone
·         Karla Souza ως Laurel Castillo
·         Charlie Weber ως Frank Delfino
·         Liza Weil ως Bonnie Winterbottom και
·         την εμβληματική Cicely Tyson ως Ophelia Harkness (μαμά της Annalise)

Η σειρά έχει λάβει πολλές υποψηφιότητες σε βραβεία εκ των οποίων έχει κερδίσει:
v  Το 2014
§  American Film Institute Awards – «Television Program of the Year».
v  Το 2015
§  GLAAD Media Awards – «Outstanding Drama Series»
§  NAACP Image Awards – «Outstanding Actress in a Drama Series» στην Viola Davis
¨       «Outstanding Drama Series»
¨       «Outstanding Writer for a Drama Series» στην Erika Green Swafford (Episode: "Let's Get to Scooping")
§  People's Choice Awards – «Favorite Actress In A New TV Series» στην Viola Davis
§  Primetime Emmy Awards – «Outstanding Lead Actress in a Drama Series” στην Viola Davis
§   Screen Actors Guild Awards – «Outstanding Performance by a Female Actor in a Drama Series» στην Viola Davis
v  Το 2016
§  Screen Actors Guild Awards – «Outstanding Performance by a Female Actor in a Drama Series» στην Viola Davis

Δείτε το trailer της σειράς εδώ: