Ο κήπος με τις μουριές (βιβλίο)

Ο κήπος με τις μουριές

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Η Λίνα γνώριζε τον Νίκο από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Τα σπίτια τους ήταν δίπλα δίπλα και ο Νίκος, που την περνούσε εννιά χρόνια, ήταν ο μεγάλος της φίλος, ο μυστικοσύμβουλος και ο μέντοράς της. Κι αργότερα, στην εφηβεία, ήταν ο άντρας που τη μύησε στον έρωτα. Στα δεκαοχτώ της όμως ο Νίκος έκανε την καρδιά της χίλια κομμάτια - την εγκατέλειψε, αν και ήξερε ότι περίμενε το παιδί του.

Στη διαδικασία της βίαιης ενηλικίωσής της η Λίνα έμελλε να ζήσει κι άλλες τραγωδίες· οικονομικές καταστροφές και θανάτους αγαπημένων προσώπων, που την άφησαν ολομόναχη στον κόσμο, χωρίς πόρους, χωρίς δουλειά, μ' ένα μωρό στην αγκαλιά. Εφτά χρόνια αργότερα, αφού κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με χίλιους κόπους και θυσίες, μπήκε στη ζωή της ένας καινούργιος έρωτας, που έριξε βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά.

Και τότε γύρισε ο Νίκος, γεμάτος απαιτήσεις. . .

Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ίσως να είναι. Η Λίνα γνώριζε από τότε που θυμόταν τον εαυτό της την οικογένεια Βρανά. Και από όταν στάθηκε γερά στα πόδια της βάλθηκε να πηδά την ψηλή μάντρα τους για μερικά – ή και πολλά – μούρα. Μαζί με τα μούρα όμως γνώρισε και το Νίκο, έναν έφηβο, τον οποίο όχι μόνο πλησίασε αλλά σταδιακά μαγνήτισε. Όταν από κοριτσόπουλο άρχισε να μετατρέπεται σε γυναίκα, η φιλική τους σχέση μετατράπηκε σε ερωτική και τότε τα πράγματα μπλέχτηκαν. Η Λίνα ωρίμασε αλλά δεν κατάλαβε πως για το Νίκο δεν υπήρξε παρά μόνο ένα παιχνίδι.

Η ζωή υπήρξε αρκετά σκληρή μαζί της και έτσι μια μέρα από έγκυος, βρέθηκε άστεγη, μόνη, χωρίς δουλειά και χωρίς δικαίωμα να ονειρεύεται.. όμως η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο να σ’ ανταμείψει. Ήταν όμως ο Πέτρος η δική της ανταμοιβή ή παρά μόνο η αρχή του τέλους για όσα πίστευε;

Ευφάνταστη η χρήση του κήπου με τις μουριές και ενός μικρού κοριτσιού που σκαρφαλώνει στα δέντρα τους για λίγη απόλαυση. Ένα φυσικό εμπόδιο, η μάντρα, λειτουργεί ως ανάχωμα για το απαγορευμένο το οποίο τελικά φτάνει αλλά στο τέλος η απόλαυση γίνεται μια ανείπωτη πίκρα. Το έργο αρχικά μυρίζει καλοκαίρι και ξένοιαστα παιδικά χρόνια μιας άλλης εποχής, όταν ο κόσμος των παιδιών βρισκόταν εκεί έξω και όχι μέσα στην οθόνη ενός υπολογιστή. Και αργότερα τα πρωτοβρόχια φέρνουν μαζί τους θλίψη και απώλεια, τόση που πάνω στα νοτισμένα από το κλάμα μάτια της ηρωίδας δεν ξεχωρίζει η βροχή.

Με γάργαρη γραφή, που δεν σε αφήνει να σταματήσεις, παρά μόνο αν αποκοιμηθείς πάνω στις σελίδες και ολοκληρωμένους χαρακτήρες «Ο κήπος με τις μουριές» αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για οποιονδήποτε αναγνώστη. Όμορφο λεξιλόγιο, προσεγμένη γραφή, ομαλή ροή χωρίς κενά και διαρκείς μικρές εκπληξούλες που κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό. Το μόνο ψεγάδι εντοπίζεται κοντά στο τέλος. Κλείνει κάπως «απότομα» ή θα μπορούσα να πω ότι φανερώνει μια αβεβαιότητα της δημιουργού για το τέλος που θέλει να δώσει. Εκεί νιώθεις ότι η συγγραφέας ίσως κουράστηκε. Πιθανό να ήταν δείγμα της τότε απειρίας της.  Όπως το δει κανείς.

«Ο κήπος με τις μουριές» είναι το πρώτο από τα οχτώ, σε αριθμό, βιβλία της Καίτης Οικονόμου, μιας σπουδαίας συγγραφέως όπως είχα την ευκαιρία, ίσως λίγο αργά, να ανακαλύψω. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι είναι η πιο κοντά σε μένα – συγγραφικά – δημιουργός που έχω διαβάσει ως σήμερα. Ο τρόπος που σκεφτόταν και αποτύπωνε τις ιδέες της μου είναι εντυπωσιακά οικείος. 

Δυστυχώς όμως για τον χώρο των γραμμάτων η Καίτη Οικονόμου απεβίωσε τον Ιούνιο του 2014 από καρκίνο. Εκτός από τα βιβλία της είχε μεταφράσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ξένων έργων, μεταξύ των οποίων, εκείνα του Χάρι Πότερ.

«Ο κήπος με τις μουριές» εκδόθηκε αρχικά από τις εκδόσεις Ωκεανίδα ενώ πια το βρίσκουμε από τις εκδόσεις Ψυχογιός.