Μη με λησμόνει* (βιβλίο)

Μη με λησμόνει – Κώστας Κρομμύδας

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Στο Παρίσι, μια γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν γράφει την τελευταία λέξη σε ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη...

Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον "σκότωσαν" γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.

Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.

Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.

Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει...

Τρεις ιστορίες που στην αρχή μπορεί να σε θολώσουν, τυλίγονται και ξετυλίγονται, σε μια προσπάθεια του συγγραφέα να ενώσει τις μοίρες των ανθρώπων που χωρίστηκαν άδικα. Η πρώτη σκηνή με συγκλόνισε, και αν είσαι από αυτούς που δεν το έχουν διαβάσει, καλύτερα να αποφύγω ένα πιθανό spoiler. Η πλοκή σε ταξιδεύει σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, όπως τα Γιάννενα και το εξωτερικό. Αυτό μάλιστα τολμώ να πω, πως αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο στην αφήγηση του συγγραφέα.

Αυτός που λάτρεψα σε αυτήν την ιστορία ήταν ο Κωνσταντίνος. Ένας φωτογράφος που θα ακολουθήσει την Πέρσα σε ένα ταξίδι που θα τους ενώσει για πάντα. Ο τρόπος που παρουσιάζεται και ενεργεί δεν μου άφησε περιθώριο να μην τον «ερωτευτώ» και να μην τον κατατάξω σε ένα ιδεατό ιδανικό σύντροφο.

Ένα άλλο στοιχείο που έχει ως αφετηρία τον τίτλο και διαπερνά ολόκληρη την ιστορία είναι το «μη με λησμόνει» και ο μύθος που κουβαλά σύμφωνα με την παράδοση.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, Κώστας Κρομμύδας αφηγείται πάντοτε με έντονη παραστατικότητα. Προτέρημα του σίγουρα αποτελεί το γεγονός ότι σε αφήνει να παρασυρθείς από την ιστορία χωρίς να τον νιώθεις παρόντα ως αφηγητή (κάτι που πολλοί συγγραφείς δεν καταφέρνουν, κουράζοντας με τον λόγο τους). Αναμφίβολα η ιδιότητα του ηθοποιού με την οποία τον είχε γνωρίσει το ευρύ κοινό, τον κάνει συμπαθή. Όμως αποδεικνύει με το έργο του πως καθόλου δεν εκμεταλλεύτηκε αυτή του την ιδιότητα, δουλεύοντας σκληρά. Πολυγραφότατος συνεχίζει το έργο του.