Berlin Syndrome (ταινία)

Berlin Syndrome

Υπόθεση:

Η Clare, μια αυστραλιανή φωτογράφος, αφήνει την δουλειά της και μεταβαίνει στην Ευρώπη για να ζήσει το όνειρό της. Αγαπημένο της θέμα είναι τα κτίρια. Η πρώτη περιοχή που εξερευνά είναι το Βερολίνο. Εκεί γνωρίζει τυχαία τον Andi, έναν Γερμανό, γοητευτικό, καθηγητή αγγλικών. Μεταξύ τους ανάβει κατευθείαν η φλόγα και περνούν μια νύχτα πάθους στο διαμέρισμά του. Η επόμενη μέρα όμως δίνει στην ιστορία τους μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη, αφού ο Andi κλειδώνει την Clare μέσα στο σπίτι και ο εφιάλτης για εκείνη ξεκινά..

Το «Berlin Syndrome» - Σύνδρομο του Βερολίνου, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ της Αυστραλιανής παραγωγής, σε σκηνοθεσία της Cate Shortland, σε σενάριο της Shaun Grant, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Melanie Joosten.

Η αυστραλιανή σκηνοθέτης με μόλις τρεις ταινίες στο ενεργητικό της, καταφέρνει να δώσει μια εντελώς νέα διάσταση στα ψυχολογικά θρίλερ. Χωρίς βιασύνη αλλά με ψυχραιμία, μας ζητά να την ακολουθήσουμε σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ φόβου και μυστηρίου. Προσωπικά, θεωρώ ότι πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό της και μας ανοίγει την όρεξη για τις επόμενες σκηνοθετικές δουλειές της.

Το πιο συγκλονιστικό στοιχείο, το οποίο συνειδητοποιείς στο τέλος της ταινίας, αν αντέξεις να την δεις (αυτό απευθύνεται κυρίως στο γυναικείο πληθυσμό) είναι το πόσο σύγχρονο και αληθοφανές είναι το θέμα της. Στην εποχή του γρήγορου και εύκολου sex, μια νεαρή γυναίκα γίνεται θύμα ενός μορφωμένου, ελκυστικού και φαινομενικά ισορροπημένου άνδρα, που τίποτα πάνω του δεν την προϊδεάζει για την συνέχεια. Όταν εκείνος θα φανερώσει την σκοτεινή πλευρά του, για εκείνη είναι ήδη αργά, αφού βρίσκεται πια έρμαιο στα χέρια του.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν ισάξια σε επιτυχία οι:

Teresa Palmer στο ρόλο της Clare και

Max Riemelt στο ρόλο του Andi

Το cast συμπληρώνουν οι: Matthias Habich,Lucie Aron, Emma Bading.

Η ταινία δανείζεται τον τίτλο της από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Το σύνδρομο μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή τραυματικής συγκόλλησης, η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά το οποίο περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο. Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη φροϋδική θεωρία. Προτείνει ότι η σύνδεση είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή. Ο όρος αυτός προήλθε μετά την ληστεία που έγινε τον Αύγουστο του 1973, σε υποκατάστημα της τράπεζας Kreditbanken στο Norrmalmstorg, στην κεντρική Στοκχόλμη της Σουηδίας. Δύο ένοπλοι άνδρες οι Jan-Eric Olsson και Clark Olofsson εισέβαλαν σε αυτήν και απήγαγαν 4 υπαλλήλους της τράπεζας, τους Elisabeth Oldgren, Kristin Enmark, Birgitta Lundblad και τον Sven Safstrom, για 6 μέρες σε θησαυροφυλάκιο της τράπεζας Sveriges Kreditbank. Μετά τη σύλληψη των δραστών, οι όμηροι προσπάθησαν να συλλέξουν χρήματα, για να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα των απαγωγέων τους και αρνήθηκαν μάλιστα να καταθέσουν εναντίον τους.

Δείτε το trailer της ταινίας εδώ: