Μια νύχτα ακόμη (βιβλίο)

Μια νύχτα ακόμη - Κώστας Κρομμύδας

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου…
Υπάρχουν ορισμένα που έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μας επειδή μας πόνεσαν, επειδή μας ανάγκασαν να πληγώσουμε κι εμείς ανθρώπους που πιθανόν να αγαπούσαμε.

Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που τα διαφεντεύει ένας παράφορος έρωτας, που μας κάνουν να ξεχνάμε πώς είναι να ζούμε αλλά και να νιώθουμε τον πόνο όταν αυτός είναι χωρίς ανταπόκριση…
Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες.

Το δικό μου ξεκίνησε τη μέρα που μου ανακοίνωσαν ότι μου είχαν απομείνει μερικοί μήνες ζωής. Και ήταν το πιο όμορφο που έχω κάνει…

Η Ισμήνη είχε μια «στρωμένη» ζωή που πολλοί θα ζήλευαν. Όλα κυλούσαν βάση προγραμματισμού στην καθημερινότητά της και ήταν έτοιμη να δεθεί με τα ιερά δεσμά του γάμου με τον άνθρωπο που θα περνούσε μαζί του την υπόλοιπη ζωή της. Ή μήπως όχι;

Όλα ανατράπηκαν τόσο ξαφνικά και τόσο ακαριαία, που δεν της έδωσαν την ευκαιρία να σκεφτεί και να προγραμματίσει τίποτα.. Τι μπορείς πλέον να κάνεις, μαθαίνοντας, πως η ζωή που θεωρείς δεδομένη, θα έχει σύντομα ημερομηνία λήξης;

Αν είσαι τόσο «τυχερός» κάνεις ό,τι έκανε εκείνη..

Δεν θέλω να πω πολλά για αυτό το βιβλίο που θα λειτουργήσουν ως διαρροές, επειδή θέλω όπως και εγώ το πήρα με λαχτάρα, έχοντας όλη την αγωνία του κόσμου για να το ανακαλύψω, έτσι να κάνετε και εσείς.

Παρόλα αυτά θα πω ξεκάθαρα την γνώμη μου, όπως κάθε φορά.

Ο Κώστας Κρομμύδας είχε μια πολλή δυνατή ιδέα. Ίσως την πιο δυνατή που αποφάσισε να αποτυπώσει μέχρι σήμερα. Η ιστορία της Ισμήνης δεν μπορεί να αφήσει κανένα άνθρωπο με στοιχειώδεις ευαισθησίες ανεπηρέαστο.

Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο. 

Τι θα έκανες, αν γνώριζες πως σε λίγους μήνες θα πέθαινες και τελικά γιατί όλα όσα θα έκανες, δεν τα κάνεις τώρα; 

Μένεις στα στεγανά της καθημερινότητας και δεν γεύεσαι ούτε μια στιγμή ευτυχίας; Και ποιος δεν το έχει σκεφτεί αυτό έστω και για μια φορά στην ζωή του.Πόσοι όμως το τολμούν;

Μήπως είμαστε παραδομένοι σε μια ψευδαίσθηση θείας αθανασίας και αφθαρσίας σε αυτή τη ζωή (που τουλάχιστον γνωρίζουμε) και πιστεύουμε πως έχουμε όλο το χρόνο του κόσμου για να κάνουμε όσο θέλουμε, για να ζήσουμε όσα θέλουμε, να μάθουμε, να γευτούμε, να ερωτευτούμε, να ταξιδέψουμε, να δουλέψουμε, να γελάσουμε και να επιτύχουμε όσα θέλουμε;

Θαρρώ πως ναι! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο εμπόδιό μας. Και όμως ο χρόνος είναι λίγος και ο καθένας μας οφείλει να τον αξιοποιήσει σωστά!

Το «Μια νύχτα ακόμη» για να επιστρέψουμε στο αρχικό ζήτημα – για μένα – δεν είναι, τόσο ένα μυθιστόρημα, όσο ένα μάθημα ζωής και μια ευκαιρία υπενθύμισης όσων συνηθίζουμε να ξεχνάμε, αποδομένο με τον πιο ωραίο και συνάμα δύσκολο τρόπο.

Και εδώ όπως και στα υπόλοιπα έργα του Κρομμύδα, ο έρωτας είναι ο λυτρωτής των ψυχών. Αυτός που έρχεται και αλλάζει την ροή της ιστορίας και τις ζωές των ηρώων. Σε αυτή την περίπτωση το πιο μεστό κομμάτι του έργου εξιστορείται στην Ιταλία. Σε μέρη που επισκέφτηκε και γνώρισε καλά, όπως διαφαίνεται, ο συγγραφέας, ώστε να μπορεί με τέτοια παραστατικότητα να τα χρησιμοποιεί στην εξιστόρησή του.

Μας μεταφέρει όχι μόνο εικόνες και αφηγήσεις αλλά και γεύσεις, μυρωδιές και συναισθήματα που γίνονται θελκτικά. Ζήλεψα κάθε λεπτό της Ισμήνης από την στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Ρώμη, εξαιρώντας ασφαλώς τις κρίσεις.

Πέρα όμως από όλα αυτά τα πολύ όμορφα τι γίνεται με το φαινόμενο Κώστας Κρομμύδας;

Είναι δεδομένο και το έχω παραδεχτεί και στον ίδιο, πως από έναν ηθοποιό που δεν συμπαθούσα, έφτασα να ξεροσταλιάζω για ένα του βιβλίο ακόμη. Είναι πασιφανές πως δεν στερείται ικανοτήτων και φαντασίας και καταφέρνει πάντοτε να δημιουργεί τόσο ερωτεύσιμους χαρακτήρες που μετά το τέλος του αναγνώσματος αναρωτιέσαι γιατί ακόμη δεν έχεις συναντήσει έναν τέτοιο. Έτσι το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις ένα χρόνο περίπου για να ερωτευτείς τον επόμενο.

Αρκεί τελικά αυτό;

Θα τολμήσω να πω, πως όχι και θα αιτιολογήσω το γιατί.

Ίσως εξαιτίας της πληθώρας του έργου του, ίσως λόγω της προσπάθειάς του να έχει κάθε χρόνο ένα ακόμη καλύτερο βιβλίο που θα μας καθηλώσει; Ίσως γιατί πάντα και εμείς ανεβάζουμε τον πήχη των προσδοκιών, «πιέζοντας» συναισθηματικά τον δημιουργό; Κάτι έχει αρχίσει και φθίνει.

Τελευταία νιώθω πως προσπαθεί να αποδώσει έργο χωρίς να είναι καθόλα έτοιμος, μόνο και μόνο για να προλάβει τους χρόνους και στερείται της υλοποίησης της μεγάλης ιδέας του συγγραφέα, που είναι να γεμίσει το χαρτί με τις ζωγραφιές της ψυχής του, πρώτα και κύρια για να λυτρωθεί ο ίδιος.

Το θέλω αυτό.. το ζητώ! Θέλω να συναντήσω ξανά μια «Ογκρέσα», όπου θα καταθέτει την ψυχή του, όπως έκανε τότε, ξεκάθαρα, χωρίς να αφήσει το παραμικρό κενό στο διάβα του και όχι να χαραμίζει εξαιρετικές ιδέες. Είναι εξαιρετικός! Θέλει και μπορεί.. αυτό περιμένω από εκείνον!

Το βιβλίο «Μια νύχτα ακόμη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα!