Περίληψη από το οπισθόφυλλο:
Το
προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να
γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά
χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και
της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει
αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της.
Έξι
ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα
προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και
κρατείται· στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας.
Οι
αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα
τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949.
Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια
ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της
μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός.
Υποθέσεις,
συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να
αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να
μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας.
Η αλήθεια, όμως, δεν έχει φανερώσει την τελική της όψη...
Η Ιουλία δεν ήθελε να παντρευτεί, Αυτό που ήθελε ήταν η «μεγάλη» ζωή. Δεν είχες ιδέα τί θα πει γάμος, τί σημαίνει να έχεις οικογένεια και υποχρεώσεις. Το πείσμα της, τήν έφερε μέχρι το γάμο, σε συνδυασμό με το πες-πες της κυρά-Στάσας, της μάνας της. Πώς θα ήταν δυνατόν, το δικό της το παιδί, να πάρει έναν φτωχό, έναν μεροκαματιάρη. Ο πατέρας της παρακολουθούσε αμέτοχος, αλλά το κακό του παιδιού του, δεν το ήθελε. Το προξενιό στήθηκε στο άψε σβήσε και η μάνα της, την έντυσε με διπλά και τριπλά ρούχα για να την παρουσιάσει. Η πολύ αδύνατη όψη της δεν θα μπορούσε να έχει δύναμη.
Εκείνη την εποχή, θεωρούταν, ότι οι λεπτές δεν μπορούσαν να κρατήσουν σπιτικό, καθώς
η γυναίκα έκανε βαριές εξωτερικές δουλειές. Ακόμη πίστευαν, ότι μια λεπτή γυναίκα, δεν μπορεί να κυοφορήσει και να γεννήσει υγιή παιδιά.
Ποιον πήρε για άντρα της η Ιουλία; Τον Προβιό, που ήταν φτιαγμένος οικονομικά και είχε δύναμη! Ναι… Μάλιστα. Τον Γιωργίκη, που είχε σχεδόν την ηλικία του πατέρα της και ένα γιο στην δική της ηλικία. Για την κόρη της, την Ευγενία, δεν θα σου πω. Όπως καταλαβαίνεις όμως, αυτό το παιδί την άλλαξε. Γενικότερα, η Ιουλία, από την μέρα που μπήκε νύφη σε εκείνο το σπίτι, άλλαξε και είδε την σκληρή πλευρά της ζωής. Η Χάδω δεν ήθελε να την βλέπει στα μάτια της και ο σατανάς διαρκώς παραμόνευε.
Κράτα το αυτό για το σατανά. Θα σου χρειαστεί!
Λίγα χρόνια αργότερα, κλεισμένη στις φυλακές Αβέρωφ, λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή της, με πολύ κόπο και εξαιτίας της επιμονή της δημοσιογράφου Αλεξάνδρας Γκίκα, η οποία για να την πλησιάσει, υποδύεται ότι είναι ένα δικό της πρόσωπο, η Ιουλία θα αρχίσει να εξιστορεί τα γεγονότα που την έφεραν σε εκείνο το προξενιό, στον δύσκολο γάμο, στην ανυπόφορη συμβίωση με τους διαμένοντες σε εκείνο το αρχοντικό και θα φτάσει στο τέλος. Τα γεγονότα θα ανατραπούν αρκετές φορές.
Τελικά η Ιουλία είναι αθώα ή ένοχη; Μήπως χαμένη μέσα στην πλάνη του μυαλού της, έκανε ένα ειδεχθές έγκλημα, που δεν μπορεί να αποδεχτεί;
Τι έχουμε λοιπόν εδώ;
Το
προξενιό της Ιουλίας αποτελεί ένα κοινωνικό δράμα. Στην μετεμφυλιακή Ελλάδα,
που ακόμη τραντάζεται από τις πρόσφατες μνήμες, μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται
καταδικασμένη για διπλό φόνο, το φόνο του συζύγου και του παιδιού της. Τι
μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα να αφαιρέσει την ζωή του ίδιου της του παιδιού;
Στην
πορεία της ιστορίας παρακολουθούμε ένα κοριτσάκι που μετατρέπεται σε γυναίκα
μέσα από μια πραγματική οδυνηρή πορεία. Αυτή η ζωή, που έχει προγραμματιστεί να
λήξει σύντομα, δεν ήταν ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα.
Γαλουχείται από μια δύσκολη μητέρα, σε μια ταραγμένη κοινωνία, σε μια άδικη πραγματικότητα, όπου η γυναίκα θα πρέπει να υπακούει, να υπομένει, να συγχωρεί χωρίς να συγχωρείται, σε ένα άνισο στίβο αξιοσύνης, που όσοι θέτουν τους κανόνες, δεν είναι απαραίτητα άξιοι.
Ομολογώ, ότι ο λόγος που με έκανε να το επιλέξω, ήταν για να καταλάβω, εάν και γιατί έκανε
η Ιουλία τον φόνο.
Στα συν
της ιστορίας, θα έθετα το γεγονός, ότι το κύριο μέρος διαδραματίζεται στην
ελληνική επαρχία. Η επαφή με ιστορίες που βγαίνουν από το κλεινόν άστυ σού δίνουν πάντα την ευκαιρία να μάθεις κάτι καινούριο για αυτό το κόσμο.
Στα πλην, θα έβαζα το τρόπο που εκτυλίσσονται τα παράλληλα γεγονότα του παρελθόντος.
Αχρείαστες παράλληλες ιστορίες, που δεν εξυπηρετούν την κύρια και
αδύναμη κλιμάκωση της έντασης μέχρι την αποκάλυψη της αλήθειας, λίγο πριν το
τέλος.
Εάν δεν είσαι σύγουρος/η ότι δεν θες πολύ να διαβάσεις μια τέτοια ιστορία, η οποία έχει πράγματα να σου δώσει- αυτό δεν το αμφισβητώ- είναι πολύ πιθανό να σε κουράσει.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική,
και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας,
ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα
τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και
θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο
Διαδίκτυο. Παράλληλα διδάσκει δημιουργική γραφή (μυθιστορηματική και θεατρική)
στο εργαστήρι θεατρικών σπουδών της AnasaArt. Μυθιστορήματα του ιδίου: Ήφαες,
Αδελαή; (2011), 24 στιγμές ακραίου πάθους (2017), Το γράμμα που δεν διαβάστηκε
ποτέ (2018). Θεατρικά έργα που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών: Κορίτσι
Διαμάντι, Το Λαχείο.
Το προξενιό της Ιουλίας κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Δες το
trailer του
βιβλίου εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου