1899 (series)

 1899 (2022)

Υπόθεση της σειράς:

19 Οκτωβρίου 1899.

Το ατμόπλοιο, Κέρβερος, ξεκινά από την Αγγλία για τη Νέα Υόρκη. Οι επιβάτες του είναι -κυρίως- Ευρωπαίοι μετανάστες. Ο καθένας από αυτούς αναζητά την δική του γη της Επαγγελίας.

Το ταξίδι τους παίρνει διαφορετική τροπή όταν το πλοίο λαμβάνει ένα μήνυμα με συντεταγμένες. Ο καπετάνιος αποφασίζει να κατευθυνθεί προς το σημείο, αγνοώντας τους κινδύνους. Μοιάζει βέβαιος πως πρόκειται για σήμα "sos" από το απολεσθέν -ήδη τέσσερις μήνες- πλοίο, Προμηθέας.

Οι επιβάτες επαναστατούν, όταν όμως αλλεπάλληλα «χτυπήματα» αρχίζουν να τους σφυροκοπούν, είναι αργά για να επιστρέψουν στην πορεία τους.

Αν έχεις ιδέα περί τίνος πρόκειται, τότε ήδη ξέρεις πως όσο σύνθετη και αν είναι αυτή η ιστορία όταν την βλέπεις, ακόμα περισσότερο είναι όταν βρεθείς να την περιγράφεις, χωρίς να προβείς σε πολλές αποκαλύψεις, ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να κρατήσεις, σε όσα λες, μια συνοχή!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!

Φαινομενικά, έχουμε μια ιστορία εποχής τοποθετημένη στο 1899. Η κεντρική ηρωίδα μας, Maura, ταξιδεύει με το ατμόπλοιο Κέρβερος για την Αμερική. Ταξίδι ζωής τόσο για εκείνη, όσο και για κάθε άνθρωπο της εποχής. Στην περίπτωσή μας οι ήρωες προέρχονται από διάφορες εθνικότητες. 

Σε αυτό το πλοίο συναντούμε την ιατρό Maura, την πρωταγωνίστριά μας, μία νεόνυμφη Γαλλίδα με το σύζυγό της, έναν Ισπανό ιερέα με τον αδερφό του, μία γκέισα με την υπηρέτριά της, όπως και τον ιδιαίτερα αινιγματικό καπετάνιο, Eyk. Ανάμεσά τους, και για να είμαι ακριβής, μερικά καταστρώματα κάτω από τα πόδια τους, υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί, της τρίτης τάξης.

Όλοι με το όνειρο της Νέας Υόρκης.

Την ίδια στιγμή είναι όλοι τους, γνώστες της μυστήριας -προ τεσσάρων μηνών- εξαφάνισης, του πλοίου, Προμηθέας, που εκτελούσε το ίδιο δρομολόγιο και δεν βρέθηκε ποτέ. Οι εφημερίδες στο μεταξύ αναφέρουν το συμβάν και προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Όλα αυτά ισχύουν μέχρι την στιγμή που ο τηλέγραφος αρχίζει να δίνει συντεταγμένες και ο καπετάνιος πιστεύει ότι έχει μια ελπίδα να το ανακαλύψει. Το επιδιώκει. Το βρίσκει και το μυστήριο μεγεθύνεται. Όσα φοβούνται, επιβεβαιώνονται και μια αναταραχή μεσοπέλαγα, παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας μεταξύ πληρώματος και επιβατών. Οι ζωές τους αλλάζουν, σαν να τους έχει χτυπήσει κατάρα. 

Άνθρωποι χάνονται, μυστήρια περάσματα κάνουν την εμφάνισή τους και ένα μικρό παιδί, ο μοναδικός επιζών του μέχρι πρότινος χαμένου πλοίου, γίνεται το μήλο της έριδος ή καλύτερα ο αποδιοπομπαίος τράγος. Τον αναγάγουν σε σατανική μορφή, γυρεύουν το κακό του και εκείνος τους κοιτά αμίλητος, παγωμένος και φοβισμένος. 

Τι γίνεται στο τέλος; Δεν θα στο πω, αλλά ακολούθησε με.

Αυτή δεν είναι μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρέθηκαν τυχαία όλοι μαζί πάνω σε αυτό το πλοίο. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Δεν θα μπορούσα να μην πιστέψω ότι υπάρχει αναφορά στο τρίγωνο των Βερμούδων ακόμα και στον Τιτανικό, αλλά όχι! Εδώ υπάρχει κάτι ακόμα πιο ιδιαίτερο. Τί σου λέει η αλληγορία του σπηλαίου;

Ας δούμε κάτι ακόμα λοιπόν!

Η Maura βλέπει στα όνειρά της ένα ψυχιατρείο. Την δένουν σε μια καρέκλα και είναι έτοιμοι να της κάνουν μία ένεση. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο πατέρας της.

Ο Eyk έχει χάσει την οικογένειά του, την σύζυγο και τις κόρες τους. Εκείνες κάηκαν ζωντανές μέσα στο σπίτι τους. Στα όνειρά του βλέπει το σπίτι του να φλέγεται και την μία από τις κόρες του να του ζητά βοήθεια. 

Είναι όσα βλέπουν στον ύπνο τους όνειρα ή μήπως είναι αναμνήσεις;

Γιατί κάποιοι από τους επιβάτες βρίσκονται νεκροί;

Πως ξεκλειδώνει ένα σκαθάρι τις πόρτες του πλοίου;

Που οδηγούν τα κρυφά περάσματα;

Όσα ζουν, ανήκουν στην πραγματικότητα ή, όπως ο δεσμώτης, βλέπουν μόνο τη «σκιά» τους;

Γιατί το μήνυμα που έρχεται μετά την ανακάλυψη του «Προμηθέα» αναφέρει δύο λέξεις; «Βυθίστε το πλοίο!»

Αυτό είναι το «1899».

Πρόκειται για μία δυστοπική πραγματικότητα; Είναι μία ταινία μυστηρίου, τρόμου, φαντασίας;

Σε προκαλώ να το κρίνεις μόνος σου! Εγώ αυτό που έχω να σου πω είναι ότι στην περίπτωση που δεν το έχεις δει ακόμα, δεν ξέρω τι περιμένεις!!

Καλοστημένα σκηνικά, ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει κυριολεκτικά και μεταφορικά, ίσως κάποιες αμήχανες σκηνές, από την αποκάλυψη της αλήθειας και μετά, αλλά ποιος νοιάζεται; Εξαιρετικές ερμηνείες και ωραία κοστούμια!

Fun fact! Δεν έχω ιδέα το γιατί, αλλά ευχαριστήθηκα το γεγονός ότι άκουγα διαρκώς διαφορετικές γλώσσες!!

Δικαιολογεί την φρενίτιδα που έχει προκαλέσει! 

Γερμανικής παραγωγής. Σκηνοθετημένο από τον Baran bo Odar σε σενάριο των Jantje Friese, Dario Madrona López Gallego, Emma Ko, Jerome Bucchan-Nelson, Juliana Lima Dehne και Emil Nygaard Albertsen.

Το κύριο cast αποτελείται από τους:

·         Emily Beecham ως Maura Henriette Franklin/Singleton

·         Aneurin Barnard ως Daniel Solace

·         Andreas Pietschmann ως Eyk Larsen

·         Miguel Bernardeau ως Ángel

·         José Pimentão ως Ramiro

·         Isabella Wei ως Ling Yi

·         Gabby Wong ως Yuk Je

·         Yann Gael ως Jérôme

·         Mathilde Ollivier ως Clémence

·         Jonas Bloquet ως Lucien

·         Rosalie Craig ως Virginia Wilson

·         Maciej Musiał ως Olek

·         Clara Rosager ως Tove

·         Lucas Lynggaard Tønnesen ως Krester

·         Tino Mewes ως Sebastian

·         Isaak Dentler ως Franz

·         Fflyn Edwards ως Elliot

·         Anton Lesser ως Henry Singleton

Πρόκειται για μια σειρά 8 επεισοδίων -για την ώρα τουλάχιστον- και προβάλλεται από το Netflix!

Δες το trailer εδώ:

The good nurse (ταινία)

 The good nurse (Η καλή νοσοκόμα) – 2022

Υπόθεση της ταινίας:

Η Amy Loughren, μια ανύπαντρη μητέρα και νοσοκόμα, εξαντλείται σωματικά και συναισθηματικά από τις σκληρές και απαιτητικές νυχτερινές βάρδιες στη ΜΕΘ, στο Parkfield Memorial Hospital, στο New Jersey. Το νοσοκομείο στρατολογεί τoν έμπειρo νοσοκόμo Charles Cullen προκειμένου να τη βοηθήσει και γρήγορα γίνονται καλοί φίλοι. Μοιράζονται ατέλειωτες νύχτες στο νοσοκομείο και για πρώτη φορά, εδώ και χρόνια, η Amy πιστεύει πραγματικά στο μέλλον της. Όταν όμως μια σειρά από μυστηριώδεις θανάτους ασθενών πυροδοτεί μια έρευνα που υποδεικνύει τον Charles ως βασικό ύποπτο, η Amy αναγκάζεται να διακινδυνεύσει τη ζωή της και την ασφάλεια των παιδιών της για να αποκαλύψει την αλήθεια.

Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να φέρει βόλτα, σχεδόν μόνος του, τη νυχτερινή βάρδια της ΜΕΘ. Η Amy δεν παραπονιέται και σηκώνει πάνω της δυσανάλογα βάρη. Δεν το κάνει μόνο επειδή αγαπά τη δουλειά της, το κάνει επίσης, επειδή χρειάζεται ασφάλιση. Όταν δε, καταρρέει σωματικά, σε μια από τις βάρδιες, αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια, ενώ παράλληλα ανακαλύπτει ότι η καρδιά της την εγκαταλείπει και θα πρέπει σύντομα να κάνει κάτι για αυτό.

Ο Charles έρχεται ως μάνα εξ ουρανού. Δεν είναι μόνο η εμπειρία, είναι όλη του η συμπεριφορά που τον κάνει γρήγορα απαραίτητο. Είναι πρόθυμος να βοηθήσει και έτσι μπαίνει για τα καλά στην ζωή της Amy. Και όσο εκείνη παλεύει με τους δικούς δαίμονες αιφνίδιοι θάνατοι αρχίσουν να παρουσιάζονται στο πόστο τους. Ο πρώτος μπορεί να είναι τυχαίος. Μία μεγάλη γυναίκα με σωρεία προβλημάτων που πιθανόν να μην είχε πολλές ελπίδες. Όταν όμως μία πολύ νεότερη που είναι έτοιμη να πάρει εξιτήριο, πεθαίνει αιφνίδια, η Amy γεμίζει αμφιβολίες.

Η αστυνομία, που στο μεταξύ ερευνά τον πρώτο θάνατο, την πλησιάζει και όσα ανακαλύπτουν μαζί, ενώ τα θύματα πολλαπλασιάζονται, τους συγκλονίζουν.

Πρέπει να δοθεί μία απάντηση. Ποιος είναι ο υπεύθυνος; Υπάρχει κάποιος συνεργός; Ένα θανατηφόρο μικρόβιο που τους απειλεί όλους; Μήπως η κλινική συγκαλύπτει εγκληματίες; Η ώρα των αποκαλύψεων πλησιάζει.

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Πρόκειται για ένα καλοστημένο μυστήριο. Πριν το δω, δεν γνώριζα την αληθινή ιστορία και προσωπικά δεν είχα ιδέα πως και γιατί έγιναν αυτοί οι φόνοι. Τώρα πιστεύω ότι ακόμα και αν το γνώριζα θα ήθελα και πάλι να την δω.

Έχουμε δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές που το κάνουν «εύκολο». Εύκολο να το δεις, να σε απορροφήσει και να αισθανθείς το καρδιοχτύπι τους.

Εκείνη, μια μητέρα, μόνη, με δύο κόρες. Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη την μισεί. Γιατί όμως; Επειδή δεν την συμπαθεί ή επειδή της λείπει. Η ίδια να παλεύει, όπως όλοι, για τα προς το ζην και για την ασφάλεια - αυτό δεν κάνουμε όλοι; Το κερασάκι στην τούρτα, ένα πρόβλημα στην καρδιά που μπορεί να την στερήσει από τα παιδιά της ανά πάσα στιγμή. Εκείνη όμως είναι δυνατή. Παραμένει δυνατή, αγνοώντας το πρόβλημα, όχι επειδή το υποτιμά, αλλά επειδή πρέπει να συνεχίσει, πρέπει να εξασφαλίσει την ασφάλεια για να καταφέρει να έχει μια αξιοπρεπή διαχείριση από το σύστημα.

Εκείνος, ο πάντα παρεξηγημένος, αυτός που η πρώην γυναίκα του, βρίσκει δικαιολογίες για να μην βλέπει τα παιδιά, ο ευαίσθητος, ο βοηθός, ο φίλος. Αυτός που δίνει δύναμη στους γύρω του, που δεν ζητά, που δεν παρακαλά, που δέχεται την μοίρα του. Κι όσο παρακολουθείς την ταινία αναρωτιέσαι, μπορεί ένας τέτοιος «άγγελος» να κρύβει ένα κτήνος;

Θα δανειστώ την ατάκα της Κατερίνας Ζαρίφη από το επεισόδιο του σίριαλ που πρωταγωνιστεί «Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη» όπου λέει αφοπλιστικά, «κι ο Εωσφόρος ως άγγελος ξεκίνησε την καριέρα του».

Εδώ, να τονίσω!

Δεν πρόκειται για μια ανάλαφρη ταινία! Εδώ οι ηθοποιοί «ιδρώνουν» την φανέλα υποκριτικά και θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες, να διεκδικούν Όσκαρ για τις επιδόσεις τους. Δεν πρόκειται επίσης για μια ταινία δράσης. Εδώ συντελούνται εγκλήματα και ο δολοφόνος τους κρύβεται «ανάμεσά μας».

Ομολογώ ότι μου άρεσε αυτό που είδα και το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Η καλή νοσοκόμα είναι μία ταινία που βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα και πιο συγκεκριμένα στη δράση του Charles Cullen, ενός πρώην νοσοκόμου, ο οποίος εργαζόταν σε νοσοκομεία στο Νιού Τζέρσεϊ και την Πενσυλβανία, όπου βοηθούσε στις επεμβάσεις και φρόντιζε ασθενείς. Όπως αποκαλύφθηκε, στην πραγματικότητα, ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος.

Κατά τη διάρκεια της 16ετούς καριέρας του, πιστεύεται ότι ο Charles Cullen δολοφόνησε περίπου 400 ανθρώπους : τους χορηγούσε κρυφά σε δόσεις ινσουλίνης και διγοξίνης.

Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Charles Graeber που κυκλοφόρησε το 2013. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Tobias Lindholm και το σενάριο η Krysty Wilson-Cairns

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί:

·         Jessica Chastain ως Amy Loughren,

·         Eddie Redmayne ως Charles Cullen.

·         Nnamdi Asomugha ως Danny Baldwin.

·         Noah Emmerich ως Tim Braun.

·         Kim Dickens ως Linda Garran.

·         Malik Yoba ως Sam Johnson.

·         Maria Dizzia ως Lori.

 

Προβάλλεται από το Netflix.

Δες το trailer της ταινίας εδώ!

Τα χρόνια (βιβλίο)

Τα χρόνια – Annie Ernaux 

Υπόθεση από το οπισθόφυλλο:

Μέσα από φωτογραφίες και σκόρπιες αναμνήσεις από γεγονότα, λέξεις και πράγματα, η Annie Ernaux μας συμπαρασύρει σε μια περιδιάβαση στη ζωή της, από τα πρώτα χρόνια μετά τον Πόλεμο, μέχρι και σήμερα. Βιβλία, τραγούδια, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαφημίσεις και πρωτοσέλιδα δεκαετιών, σε αντίστιξη με προσωπικές συγκρούσεις και σημειώσεις. Τοπική διάλεκτος, λέξεις των καιρών, σλόγκαν, μάρκες και ονόματα για τα αντικείμενα που διαρκώς πληθαίνουν, εδώ αποκτούν φωνή. Η Ernaux κάνει το πέρασμα του χρόνου χειροπιαστό. Ο χρόνος ο ίδιος, ανένδοτος, αφηγείται το πέρασμά του, εξορίζοντας τους άλλους αφηγητές στην ανωνυμία. Ένα νέο είδος αυτοβιογραφίας ξεπροβάλλει, υποκειμενικό κι απρόσωπο, ιδιωτικό και συλλογικό ταυτόχρονα.

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού με σκουρόχρωμο μπανιερό σε μια παραλία με βότσαλα. Στο βάθος, οι απόκρημνες ακτές. Κάθεται σ’ έναν επίπεδο βράχο, τα σφριγηλά του πόδια είναι τεντωμένα μπροστά, γέρνει πίσω ακουμπώντας στους αγκώνες, έχει τα μάτια κλειστά, το κεφάλι ελαφρώς σκυμμένο, χαμογελάει. Η μια χοντρή καστανή πλεξούδα είναι ριγμένη μπροστά, η άλλη πίσω στην πλάτη. Όλα μαρτυρούν την επιθυμία του κοριτσιού να ποζάρει σαν τις σταρ στο Cinemonde ή τα μοντέλα στη διαφήμιση του αντιηλιακού Ambre Solaire, να ξεφύγει απ’ το ταπεινωτικό και ασήμαντο κοριτσίστικο κορμί του. Οι μηροί, πιο ωχροί, όπως και τα μπράτσα, πάνω ψηλά,δείχνουν το περίγραμμα ενός φουστανιού, μαρτυρώντας έτσι πως, για τούτο το παιδί, οι διακοπές ή ένα απόγεμα στην ακροθαλασσιά είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Η παραλία είναι έρημη. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας: Αύγουστος 1949, Σοτβίλ-σιρ-Μερ. (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Η συγγραφέας εικονοποιεί τον χρόνο, παρουσιάζοντάς τον σαν συνδαιτυμόνα σ’ ένα μακρόσυρτο οικογενειακό τραπέζι, όπου ο στενός και συνεσταλμένος χρόνος της οικογένειας γίνεται τελικά συλλογικός. (Από το επίμετρο του Νίκου Μπακουνάκη)

Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Δεν έχω κινηθεί ποτέ σε μονοπάτια αυτοβιογραφίας. Όχι αυτού του είδους, τουλάχιστον! Είναι άλλο πράγμα η ιστορία, άλλο πράγμα να ξέρεις ότι αυτός που γράφει θέλει να μιλήσει ή μιλά πίσω από γρίλιες για την ζωή του -άξιο παράδειγμα «Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ» σε παρακαλώ να το διαβάσεις- και άλλο αυτό που συμβαίνει εδώ.

Η Ernaux μέσα από το προσωπικό της ύφος, τα δικά της θέλω και την δική της ματιά, αποφάσισε να μην γίνει άλλη μία μυθιστοριογράφος. Δεν της ταίριαξε, όπως παρατηρεί η ίδια. Με το έργο της όμως καταφέρνει να κάνει αλλεπάλληλα δώρα στην ανθρωπότητα. Δεν ξέρω εάν μπορεί άλλος άνθρωπος με τόση αμεσότητα, τόσο καλά δομημένη σκέψη όσο και ειλικρίνεια -που αναγνωρίζεται και επαινείται- να μιλήσει για όσα δεν τολμούμε να εξομολογηθούμε ούτε σε ψυχολόγο ούτε σε ημερολόγιο.

Αναγνωρίζω ότι η ειλικρίνεια της την εξαγνίσει. Διακρίνω ότι βάζοντας κάτω τα γεγονότα της ζωής σου, βάζεις την σκέψη σου σε τάξη και τακτοποιείς τις «εκκρεμότητές» σου. Θαυμάζω το γεγονός ότι το κάνει μέσα από φωτογραφίες. Κάθε φωτογραφία είναι η αφορμή να διηγηθεί μία ολόκληρη χρονική περίοδο, με τις ομορφιές και τις πληγές της.

Η ίδια η ζωή της μοιάζει με μυθιστόρημα, όχι από τα δακρύβρεχτα. Η περίοδος στην οποία έζησε της έδωσε καλές και κακές αναμνήσεις, για άλλες χαίρεται και για άλλες λυπάται. Ποια εποχή δεν είναι έτσι. Κι αν τώρα δεν υπάρχει πόλεμος, νέα ζητήματα αναφύονται και μας αφήνουν ενεούς μπροστά στην αγριότητα που τα χαρακτηρίζει και αναλογιζόμαστε το παρελθόν. Ήταν άραγε ποτέ καλύτερα ή δεν αντέχουμε να προσμένουμε άλλο αυτό που ίσως δεν θα έχουμε ποτέ.

Η Ernaux με την αφήγησή της μάς χαρίζει πια πλήρη εικόνα του εικοστού αιώνα και μας κάνει ένα ανεκτίμητο δώρο, άξιο να μείνει στην ιστορία και να αποτελέσει για όλη την ανθρωπότητα αναφορά για όσα πέρασαν. Ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του μέσα σε αυτό, ανεξάρτητα από την δεκαετία που γεννήθηκε ή βρίσκεται.

Αξίζει να σημειωθεί!

Φέτος -2022- η Σουηδική Ακαδημία απένειμε στην Annie Ernaux το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

«Το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2022 απονέμεται στη Γαλλίδα συγγραφέα Annie Ernaux για το θάρρος και την κλινική ακρίβεια με την οποία αποκαλύπτει τις ρίζες, την αποξένωση και τους συλλογικούς περιορισμούς της προσωπικής μνήμης», σημειώνει η Σουηδική Ακαδημία.

«Στο συγγραφικό της έργο, η Ερνό εξετάζει με συνέπεια και από διαφορετικές οπτικές γωνίες μια ζωή που χαρακτηρίζεται από έντονες ανισότητες όσον αφορά το φύλο, τη γλώσσα και την τάξη. Η πορεία της προς τη συγγραφή ήταν μακρά και επίπονη».

Λίγα λόγια για την βραβευμένη συγγραφέα:

Η Annie Ernaux είναι Γαλλίδα συγγραφέας και καθηγήτρια λογοτεχνίας. Το λογοτεχνικό της έργο, κυρίως αυτοβιογραφικό, διατηρεί στενούς δεσμούς με την κοινωνιολογία. Υπήρξε παντρεμένη με τον Philippe Ernaux, με τον οποίο έχει αποκτήσει δυο γιους. Το ζευγάρι πήρε διαζύγιο στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 είναι μόνιμη κάτοικος του Cergy-Pontoise, μιας νέας πόλης στα περίχωρα του Παρισιού. Μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί με το βραβείο Marguerite-Duras για τη συνολική της συνεισφορά στα γράμματα, ενώ ήταν υποψήφια για το Man Booker International το 2019.

"Τα χρόνια" κυκλοφορούν στην χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

 

 

Enola Holmes Ι-ΙΙ (ταινία)

 Enola Holmes I-II

Υπόθεση:

Στην πρώτη ταινία, η 16χρονη Enola Holmes, η μικρή αδελφή του πασίγνωστου Sherlock μεγαλώνει στην εξοχή της Βικτωριανής Αγγλίας κάτω από την καθοδήγηση της μητέρας της, Eudoria. Όταν η δεύτερη εξαφανίζεται, η Enola χρησιμοποιεί τα στοιχεία που άφησε πίσω για να την ανακαλύψει και παράλληλα ξεκινά το ταξίδι της προς τη χειραφέτηση. Συνεπιβάτης της θα στεφτεί ο Tewkesbury, ένας μαρκήσιος που έχει εξαφανιστεί από την οικογενειακή του εστία. Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν ένα μυστήριο που απειλεί ολόκληρη τη χώρα.

Στην δεύτερη ταινία, η γνωστή μας πια ντέντεκτιβ ανοίγει ένα δικό της γραφείο όμως σύντομα απογοητεύεται από την ανταπόκριση του κόσμου. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν στο δρόμο της θα βρεθεί η μικρή Bessie. Το νεαρό κοριτσάκι με τα σπίρτα θα ζητήσει από την Enola να βρει την χαμένη της αδερφή, Sarah Chapman. Καθώς όμως το κουβάρι θα αρχίσει να ξετυλίγεται, ένας φόνος θα βάλει την Enola σε μπελάδες. Η υπόθεση θα αποβεί πολύ πιο σκοτεινή από ό,τι περίμενε και αναπάντεχα η υπόθεσή της θα γίνει ένα με εκείνη του αδερφού της Sherlock. Θα καταφέρουν τα δύο αδέρφια να λύσουν ένα μυστήριο που απειλεί την ζωή εκατοντάδων κοριτσιών σε ένα εργοστάσιο παραγωγής σπίρτων;

Και τώρα; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Μπορεί οι δύο ταινίες να είναι δύο ξεχωριστές ιστορίες, εντούτοις, οι ήρωες είναι οι ίδιοι και οι ζωές τους στην δεύτερη ταινία συνεχίζονται από εκεί που τους αφήνουμε στην πρώτη.

Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν!

Η Enola είναι η μικρότερη από τα αδέρφια της οικογένειας Holmes. Είναι εξαιρετικά οξυδερκής, παρατηρητική, διορατική και αψηφά τα κοινωνικά πρότυπα για τις γυναίκες της εποχής. Η μητέρα της, Eudoria, της έχει διδάξει τα πάντα, από σκάκι μέχρι jujitsu και την ενθαρρύνει να είναι ισχυρή και ανεξάρτητη.

Στα 16^α γενέθλιά της, η μητέρα της εξαφανίζεται και την κηδεμονία της αναλαμβάνει ο μεγαλύτερος από τα δύο της αδέρφια Mycroft. Καθώς όμως τα δύο αδέρφια δεν έχουν ζήσει ποτέ μαζί, εκείνος όπως αποδεικνύεται, έχει άλλα όνειρα για την μικρή αδερφή του. Όταν ο Mycroft θα επιχειρήσει να την κλείσει σε ένα οικοτροφείο καλών συμπεριφορών, η Enola θα το σκάσει και η περιπέτεια θα ξεκινήσει.

Η Enola έχοντας αποκτήσει τα χαρίσματα, τόσο της μητέρας της όσο και του αδερφού της Sherlock, εμπλέκεται σε ιστορίες εξιχνίασης και χρησιμοποιώντας όσα έχει μάθει διαγράφει την πορεία ενός νέου ντεντέκτιβ.

Το αρχικό της πλάνο, παρόλα αυτά δεν αλλάζει ποτέ. Πρώτα θα πρέπει να βρει την μητέρα της. Για αυτό, της στέλνει κρυπτογραφημένα μηνύματα σε εφημερίδες. Όταν θα καταφέρουν να συναντηθούν, η Eudoria θα πει όλη την αλήθεια στην κόρη της.

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Ξίφη, άμαξες, μπανέλες και φουρό! Ω θεέ μου, δεν θα μπορούσε να είναι μόνο αυτό.

Ταξιδεύοντας στην βικτωριανή Αγγλία -και τι δεν θα έδινα για ένα τέτοιο ταξίδι στο χρόνο- μπαίνουμε στα γνώριμα λημέρια του Sherlock! Εκεί όπου κάθε υπόθεση αναζητά, μέσα από την αποκωδικοποίηση στοιχείων, την λύση της. Τα πράγματα όμως στην περίπτωση της Enola δεν είναι ακριβώς έτσι.

Η νεαρή πλέον δεσποινίδα, συναντά μετά από πολλά χρόνια τα αδέρφια της, όμως εκείνοι δεν είναι οι ήρωές της. Ηρωΐδα στην δική της ζωή είναι η μητέρα της. Αυτό συμβαίνει καθώς, μετά το χαμό του πατέρα της, εκείνη της έμαθε να στέκεται ανεξάρτητη και δυνατή απέναντι στη ζωή. Διαθέτοντας ένα μυαλό ξυράφι η νεαρή Enola, της οποίας το όνομα αποκωδικοποιείται από την αρχή της πρώτης ταινίας, είναι τί άλλο, από μία εκπαιδευόμενη ντέντεκτιβ.

Το alter ego του Sherlock με σπιρτάδα, ομορφιά, καπατσοσύνη αλλά το σημαντικότερο όλων, χιούμορ, μας συμπαρασύρει σε ένα κύκλο νέων ιστοριών εξιχνίασης που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τον μεγαλύτερο αδερφό της ή τον εξίσου σαγηνευτικό Ηρακλή Πουαρό.

Οι ταινίες οι οποίες είναι σκηνοθετημένες από τον Harry Bradbeer σε σενάριο Jack Thorne είναι άρτια δομημένες, με ωραία κοστούμια, εξαιρετική φωτογραφία, φανταστικό καστ και λαχταριστές ερμηνείες. Τί λέτε; Προσωπικά ανυπομονώ για το επόμενο.

Οι ιστορίες της Enola Holmes έχουν βασιστεί στη σειρά βιβλίων της Nancy Springer και κυκλοφορούν στην χώρα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές συναντούμε τους:

Millie Bobby Brown, η υπερταλαντούχα, ως Enola Holmes

Henry Cavill, ο γοητευτικότατος, ως Sherlock Holmes

Sam Claflin ως Mycroft Holmes

Helena Bonham Carter (απλά δεν χορταίνω να παρακολουθώ το ταλέντο της) ως Eudoria Holmes

Louis Partridge ως Tewkesbury

Susie Wokoma ως Edith

David Thewlis (ο υπέροχος Λούπιν -if you know what I mean-) ως Grail

Sharon Duncan-Brewster ως Mira Troy

Hannah Dodd ως Sarah Chapman / Cicely

Abbie Hern ως Mae

Η σειρά ταινιών προβάλεται από την δημοφιλή πλατφόρμα του Netflix!

Θα σου χαρίσω και τα δύο trailer εδώ!

Ακόμα κάθεσαι; Αναζήτησέ τες τώρα!