Κυριακή 10 Μαΐου 2020

Ευτυχία (ταινία)


Ευτυχία 2019



Υπόθεση της ταινίας:

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έφυγε μαζί με τη μάνα και τα δυο παιδιά της από το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας το 1922 με τη Μικρασιατική καταστροφή. Στην Αθήνα την περίμενε ο σύζυγός της, Κώστας Νικολαΐδης, έτοιμος να της χαρίσει μια πλουσιοπάροχη ζωή η οποία παρόλα αυτά δεν της ταίριαζε.
Αποφασίζει να γίνει ηθοποιός ενώ παράλληλα σκαρώνει στιχάκια όπου βρίσκει. Δημιουργεί δεσμό με τον ηθοποιό Νίκο Αλεξίου και αφού φεύγει από το σπίτι της, μόλις με τη μία κόρη της, τον ακολουθεί σε περιοδεία. Η σχέση τους λύνεται σύντομα, μετά από ένα σοβαρό τσακωμό, όταν εκείνος μεθυσμένος τη βρίσκει να χαρτοπαίζει.
Πίσω στην Αθήνα, η Ευτυχία γνωρίζεται με το Γιώργο Παπαγιαννόπουλο, αστυνομικό στο επάγγελμα και λάτρη της λογοτεχνίας. Δείχνει να έχει βρει αυτό που θέλει αλλά ο Νικολαΐδης επιμένει να μην της δίνει διαζύγιο. Εν τέλει τα καταφέρνει και έχοντας αφήσει την υποκριτική, κερδίζει το ψωμί της από τους στίχους που γράφει.
Ο χώρος του τραγουδιού την έχει δεχτεί για τα καλά και συνάπτει συνεργασίες με τα σπουδαιότερα ονόματα του χώρου. Τσιτσάνης, Καλδάρας, Χιώτης υποκλίνονται στο ταλέντο της.. όχι όμως και στο πάθος της για τη χαρτοπαιξία.
Τα χρόνια περνούν και οι δύο ενήλικες κόρες της δημιουργούν τις δικές τους οικογένειες. Η Μαίρη με τον εξίσου ηθοποιό Φραγκίσκο Μανέλλη, από τον οποίο αποκτά μία κόρη, τη Ρέα.
Έχοντας περάσει τα πιο οδυνηρά χτυπήματα της μοίρας βλέπουμε την Ευτυχία να κλείνει την ταινία σε μια προβλήτα, μετά από μια βραδιά όπου τιμάται για την προσφορά της στο τραγούδι.

Δεν ήταν εύκολη η ζωή της αλλά αποφάσισε να τη ζήσει όπως ήθελε. Ο συμβιβασμός δεν ήταν γραμμένος στο DNA της και έτσι αντισυμβατική και ανεξάρτητη ήρθε σε κόντρα με το κατεστημένο της ζωής.

Η Ευτυχία δεν έμεινε σε ένα γάμο επειδή φοβόταν πως θα την χαρακτήριζε ο κόσμος μετά τη λύση του. Δεν ήταν υποκρίτρια. Ίσως για αυτό δεν της ταίριαξε το θέατρο. Για το μόνο λόγο που το ακολούθησε ήταν γιατί είχε την ανάγκη να βγάλει χρήματα. Οι τέχνες παρόλα αυτά της πήγαιναν γάντι και έτσι κατάφερε να αξιοποιήσει τα ποιήματά της και να εκφράσει τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο μέσα από αυτά. Πώς μπορεί άλλωστε να μην γράφει καλά ένας άνθρωπος που τα μάτια του έχουν δει ό,τι τα δικά της. Οι πλούσιες αλλά πικρές εμπειρίες της, της έδωσαν έμπνευση και την καθιέρωσαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα. 

Ο Τσιτσάνης ήταν αυτός που την έμαθε τη νόρμα του στίχου, αν και αργότερα υπήρξαν διαμάχες μεταξύ τους για την πατρότητα κάποιων από τα ποιήματά της. Για αυτό έφταιγε η Ευτυχία. Το πάθος της για το χαρτί δεν την άφηνε να σκεφτεί καθαρά. Πουλούσε τα τραγούδια της χωρίς να τα κατοχυρώνει με οποιονδήποτε τρόπο. Τα έδινε όπως τα είχε γράψει, πάνω σε ένα χαρτάκι ή ακόμη συχνότερα στο πακέτο από τα τσιγάρα της. Η Ευτυχία εξάλλου μόνο κάπνιζε, δεν έτρωγε. Το έκανε για ένα λόγο. Ήθελε να λάβει άμεσα μετρητά. Έτσι έδινε το τραγούδι και δεν ρωτούσε ξανά για αυτό μόλις έπιανε τα χρήματα στα χέρια της. Δυστυχώς αυτά δεν τα αξιοποιούσε σωστά και ενώ θα μπορούσε να ζει μια άνετη ζωή, τα ξόδευε όλα στη χαρτοπαιξία από την οποία σπάνια έβγαινε κερδισμένη.

Στην ζωή της σταθμός υπήρξε η φιλία της με το Λουκά, έναν ομοφυλόφυλο νέο, τον οποίο γλύτωσε μια μέρα από το ξύλο στη γειτονιά και έκτοτε τον κράτησε κοντά της. Φίλος της επίσης υπήρξε ο Καλδάρας.

Την πραγματική ευτυχία και τον έρωτα στο πλευρό του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου, ενός υπέροχου άνδρα, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται, ο οποίος στάθηκε άξιος σύντροφος, σύζυγος και πατέρας για τα παιδιά της. Τον χάνει ξαφνικά, αφού εκείνος δεν της αποκαλύπτει το πρόβλημα υγείας που έχει. 


Αυτή πάνω κάτω είναι η ιστορία της, αυτή είναι η ζωή της. Θα μπορούσα να πω και άλλα, αλλά θα ήθελα όποιος δεν έχει δει ακόμη την ταινία να το κάνει.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε την Κάτια Γκιουλιώνη στα νεότερα χρόνια της Ευτυχίας και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στα πιο μεστά. Εξαιρετικές επιλογές και οι δύο, με την Γκιουλιώνη να κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις. Τα πάντα πάνω της μιλούν – όχι μόνο το στόμα – με τα μάτια της να ξεχειλίζουν από νοήματα και συναισθήματα.

Η σκηνή όπου χάνει τη μητέρα της είναι η κορυφαία ενώ της αφιερώνει το  "Με ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό ξεκινήσαμε οι δυο μας" που ακούμε δια στόματος Κώστα Τριανταφυλλίδη και το οποίο στο εξής θα έχει νέο νόημα.

Ο αγαπημένος Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, στωικός, με ένα μέτρο στο στάση και μια γλυκύτητα στο βλέμμα, έτοιμη μόνιμα να σπάσει, χωρίς να το κάνει, απέδωσε άψογα το σύζυγο μιας γυναίκας με τόσο έντονα ταπεραμέντο. Ακόμη και ο τρόπος που χάθηκε έδειχνε πως δεν ήθελε να την ενοχλήσει και ας μην τον άκουγε ποτέ όταν τη φώναζε.



Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Άγγελος Φραντζής και το σενάριο η Κατερίνα Μπέη. Στη μουσική επένδυση βρίσκεται ο Μίνως Μάτσας.


Βαθιά συγκινητική δικαιώνει το έργο όλων εκείνων που μάχονται για τον ελληνικό κινηματογράφο και κατατάσσεται στις αγαπημένες μου.

Δες το trailer της ταινίας εδώ:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου