Εβόρα (βιβλίο)

Εβόρα – Κώστας Κρομμύδας

Είδος: Ελληνική Λογοτεχνία

Σελίδες: 352

⭐⭐⭐⭐

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει…

Λένε πως όταν κάποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει τον κόσμο όλο. Η δική μου ζωή άλλαξε τη μέρα που ο Αντώνης με γλίτωσε από βέβαιο θάνατο.

Συνέχισα την πορεία μου στο δύσβατο μονοπάτι του δικού μου παραδείσου, αλλά πλέον αφουγκραζόμουν περισσότερο τη φύση, εναρμονίστηκα μαζί της, μοιάζοντας με αγρίμι που κινείται αθόρυβα στο πυκνό δάσος.

Ο Αντώνης έγινε συνοδοιπόρος μου και σκαρφάλωσε μαζί μου στην κορυφή της αγάπης. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για μας…

Υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κάνουν δώρο κομμάτια της καρδιάς τους για να τα ενώσουμε με τα σπασμένα δικά μας. Είναι εκείνοι που περιμένουν αυτή την ιδανική ώρα, όταν ο έρωτας θα φυσήξει σαν δροσερός άνεμος.

Είναι αδύνατον να αφεθούμε στο μεγαλείο της αγάπης αν σκεφτόμαστε από την αρχή την κατάληξή της. Μόνο έτσι ο καθένας μας θα ανακαλύψει τον δικό του παράδεισο. Την Εβόρα του.
Αριάδνη

Εβόρα... (ετυμολογία)

Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος... Απολαμβάνουν οι αισθήσεις... Απολαμβάνει και η ψυχή... Εβόρα ή και ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας...

 

Βρίσκουμε την Αριάδνη στο χωριό Αυγερινός. Πρόκειται για έναν επίγειο ορεινό παράδεισο της ηπειρωτικής Ελλάδας όπου η νεαρή γυναίκα όχι απλά μένει, ζει. Ζει καθώς απολαμβάνει κάθε στιγμή της μέρας, αξιοποιεί κάθε φυσικό πόρο, προσφέρει στη φύση χωρίς να παρεμβαίνει σε αυτή αλλά και στους ανθρώπους καταφέρνοντας να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτονται, και ως άλλος Σωκράτης, να τους επαναπρογραμματίσει με σκοπό να βρουν μόνοι τους το μονοπάτι της ζωής που πρέπει να ακολουθήσουν. Η ίδια με τη στάση ζωής της αποτελεί χωρίς υπερβολές το φωτεινό παράδειγμα.

Ωστόσο, η ζωή της Αριάδνης δεν αποτελεί μία ευθεία γραμμή χωρίς ανατροπές. Η μεγαλύτερη της ζωής της θα συμβεί ένα χειμωνιάτικο βράδυ -που το χιόνι πέφτει πυκνό- όταν, κατά την επιστροφή της στην Εβόρα, παραλίγο να χάσει τη ζωή της. Εκεί είναι το σημείο όπου εμφανίζεται ο Αντώνης. Ο Αντώνης, όπως αναφέρεται στη περίληψη του οπισθόφυλλου, τής σώσει τη ζωή και δεν κάνει μόνο αυτό. Ο Αντώνης είναι μοιραίο, γραφτό, τυχαίο, αναπόφευκτο (;), όπως και να το δει κανείς, να της αλλάξει τη ζωή.

Η μεταξύ τους σχέση δεν είναι ο θυελλώδης έρωτας που έρχεται και φεύγει με την ίδια ορμή. Δεν έχει δράματα ούτε τραύματα.  Δεν έχει ζήλιες και κούφιες διεκδικήσεις. Δεν υποτάσσεται στο χρόνο και τις κοινωνικές συμβάσεις. Δεν βιάζεται. Δεν παρεξηγεί. Δεν παρερμηνεύει.

Ο έρωτας τους δημιουργήθηκε στα βλέμματα, γεννήθηκε στις πράξεις, ρίζωσε στα συναισθήματα και έμεινε ανεξίτηλος.

Ό,τι θα αλλάξει τη ζωή τους στη πορεία, δεν είναι στο χέρι τους να το αποτρέψουν ούτε και να το αποφύγουν. Οι εξελίξεις θα οριστούν από άλλους. Αυτό που φέρνει για τους πρωταγωνιστές όσο και τους γύρω τους, το αύριο, τονίζει με κάθε δυνατό τρόπο τα ακόλουθα λόγια της Αριάδνης:

«Να θυμάσαι να χαμογελάς με πράγματα απλά, γιατί το χαμόγελό σου ομορφαίνει εσένα και τον κόσμο γύρω σου, και το ξέρεις. Να αγαπάς, πιο πολύ, πιο δυνατά, πιο αληθινά και να το λες πιο συχνά, να ξεκλέβεις περισσότερες ώρες για τον εαυτό σου και για όσους αγαπάς, να δίνεις σημασία στις πολύτιμες στιγμές που μοιράζεσαι μαζί τους τη σημασία και την αξία που τους πρέπει, για όσο τους έχεις κοντά σου».

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Στο δύσκολο ταξίδι της ζωής οφείλουμε να ζούμε. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα αποστάγματα που αφήνει η ιστορία της Αριάδνης. Κι όμως ο άνθρωπος παγιδευμένος σε μία αυστηρά προγραμματισμένη ζωή, εξαρτημένος από καταστάσεις και συνθήκες που πολλές φορές είναι αδύνατο να αλλάξει, δεκανίκι της τεχνολογίας -που αντί να τον εξυπηρετεί, ο ίδιος βρέθηκε να την υπηρετεί- ξέχασε να ζει, να εκφράζεται, να χαίρεται, να απολαμβάνει, να ερωτεύεται, να ονειρεύεται, να έρχεται σε επαφή με τη φύση και κυρίως με τον εαυτό του.

Ο συγγραφέας, με αυτή την ιστορία, δημιουργεί μια συνθήκη σε μια υπαρκτή πραγματικότητα. Εμπνευσμένος από την Εβόρα, στο χωριό Παναγίτσα της Πέλλας, μάς παρουσιάζει τη ζωή της Αριάδνης αλλά της οικογένειάς της σε ένα μέρος μακριά από τη βοή των πόλεων, με τις ευλογίες αλλά τις δυσκολίες της και μάς υπενθυμίζει ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που έχουν αξία στη ζωή.

Συνδέθηκα περισσότερο από όσο περίμενα με την πρωταγωνίστριά του. Μέσω αυτής έκανα αρκετές προβολές του εαυτό μου, όχι μόνο επειδή και η ίδια έχω μεγαλώσει σε αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν επαρχία, αλλά γιατί μπόρεσα να μοιραστώ πολλές από τις αξίες και τη φιλοσοφία της.

Απέφευγα σκόπιμα για χρόνια την ιστορία της χωρίς να γνωρίζω το γιατί. Έλεγα διαρκώς ότι δεν ήμουν έτοιμη για εκείνη. Το ίδιο δύσκολο, παρόλα αυτά, στάθηκε και τώρα να αφουγκραστώ την ιστορία της, παρόλο που δεν φανταζόμουν την εξέλιξή της, αντιστεκόμενη σθεναρά στα spoiler. Η γεύση που μού άφησε ήταν γλυκόπικρη χωρίς να θέλω να αποκαλύψω τους λόγους για όσους δεν την γνωρίζουν.

Η πέρα από κάθε υπερβολή -για τους προφανή λόγους- οικεία γραφή του συγγραφέα την έκανε να κυλήσει γρήγορα, με ευχάριστα όσο και δυσάρεστα συναισθήματα -εξαιτίας των γεγονότων που διαδραματιζόντουσαν κατά την πλοκή. 

Σε ένα μήνα από σήμερα αναμένω το νέο πόνημα του συγγραφέα! Μέχρι τότε, στο επανιδείν!

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Κώστας Κρομμύδας ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 14 βιβλία του. Το βιβλίο του Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω βραβεύτηκε το 2024 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς και το ίδιο βραβείο απέσπασαν τα μυθιστορήματά του Δούρειος Ίππος, το 2023, και Ακάκιε, το 2022. Το έργο του Ουρανόεσσα ανακηρύχθηκε το 2017 το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα-έµπνευση». Όλα τα μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα των Βραβείων Βιβλίου των Public. Παραδίδει μαθήματα συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά. Έξι βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν µέσω της πλατφόρμας του Amazon. Είναι επίσης απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

Η "Εβόρα" κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Διόπτρα!

Όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε (βιβλίο)

 Όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε – Lucy Score

Είδος: Μυθιστόρημα

Σελίδες: 568

Μετάφραση: Αναστασία Δεληγιάννη

⭐⭐⭐

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Ο ΝΟΞ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ.
Η ΝΑΟΜΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΥΦΗ ΠΟΥ ΤΟ ’ΣΚΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΗ ΔΙΔΥΜΗ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ.

Η τακτοποιημένη ζωή της Ναόμι διαλύεται στην κυριολεξία.

Έχει εγκαταλείψει τον αρραβωνιαστικό της στα σκαλιά της εκκλησίας και έχει βρεθεί σε ένα άγνωστο μέρος για να βοηθήσει την παραβατική δίδυμη αδελφή της, την Τίνα. Εκεί όμως θα παγιδευτεί: χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, χωρίς σχέδιο δράσης και με μια εντεκάχρονη ανιψιά, την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε εντελώς, στη φροντίδα της.

Όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του Νοξ Μόργκαν, ενός τύπου με τατουάζ, μούσι και μόνιμα κακή διάθεση, που είναι αποφασισμένος να αποφεύγει τις ρομαντικές και απαιτητικές γυναίκες. Δεν μπορεί όμως παρά να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τη δίνη των προβλημάτων της. Θα ασχοληθεί με τη νεοφερμένη ώσπου τα πράγματα να στρώσουν. Τουλάχιστον αυτό είναι το σχέδιό του πριν τα πράγματα γίνουν στ’ αλήθεια επικίνδυνα.

Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα βρεθεί στο Νοκεμάουτ της Βιρτζίνια, ότι μέσα σε λίγη ώρα θα βρεθεί χωρίς χρήματα και χωρίς αυτοκίνητο, ότι μια ανήλικη ανιψιά την περιμένει και ότι ο αγενής και μυστήριος τύπος που θα βρεθεί μπροστά της θα της αλλάξει τη ζωή.

Η Ναόμι γίνεται, αναγκαστικά για τους πολλούς, η Όχι-Τίνα ή -κατά τον Νοξ- Μαργαρίτα. Όλο το Νοκεμάουτ την αναγνωρίζει ως τη δίδυμη αδερφή της. Και το παρελθόν της Τίνα είναι γεμάτο παραβατικότητα. Το μόνο που έσπερνε στο διάβα της ήταν φωτιά.

Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, η Ναόμι έχει να αντιμετωπίσει τα παράξενα βλέμματα, την πρόθεση των ανθρώπων ότι είναι ανεπιθύμητη (μέχρι τουλάχιστον να καταλάβουν ότι ανάμεσα σε αυτό το δίδυμο η ίδια είναι ο άγγελος) και ένα ανήλικο κορίτσι που, όπως όλα δείχνουν, δεν ξέρει τι σημαίνει αγάπη. Ως κερασάκι στη τούρτα, η αδερφή της, που θα την σύρει μέχρι εκεί, θα την εξαπατήσει, δεν θα εμφανιστεί ποτέ και θα της κλέψει χρήματα και αυτοκίνητο.

Η Ναόμι έχοντας πλέον ως αφορμή την ύπαρξη της ανιψιάς της και θέλοντας να ξεφύγει ουσιαστικά και οριστικά από ένα γάμο που δεν έγινε ποτέ, θα προσπαθήσει να διεκδικήσει την επιμέλεια της μικρής Γουέιλεϊ και να χτίσει μία νέα ζωή για τις δυο τους στη πόλη του Νοκεμάουτ.

Στην πορεία πολλοί άνθρωποι θα βρεθούν στο πλευρό της και θα της προσφέρουν βοήθεια και στήριξη. Μεταξύ αυτών ο αστυνομικός Νας αλλά και ο αδερφός του Νοξ Μόργκαν. Τα δύο αδέρφια μοιάζουν γοητευμένα από την νεοφερμένη Ναόμι. Ο Νοξ, ωστόσο, που η ίδια τον αποκαλεί Βίκινγκ, παράλληλα με την στήριξή του θα της προσφέρει το χειρότερό του χαρακτήρα. Κι όμως η έλξη μεταξύ τους, παρά τις βολές που εξαπολύουν κάθε τόσο ο ένας στον άλλο, θα υπερισχύσει.

Η ευαίσθητη Ναόμι και ο «μη διαθέσιμος-συναισθηματικά» Νοξ θα ζήσουν ένα εκρηκτικό έρωτα που θα θρέφει τη σάρκα του ενός από τον άλλο. Όταν όμως ο Νοξ θα νιώσει την σύνδεση, οπισθοχωρήσει…

Τί είναι αυτό, στο παρελθόν του, που τον κάνει να κρατάει αποστάσεις από τα συναισθήματά του;

Τί είναι αυτό που κάνει την Ναόμι να μπλέκει πάντα με τους λάθος άνδρες;

Μπορεί το χάσμα ανάμεσά τους να γεφυρωθεί;

Μόνο αν δυο άνθρωποι ανοιχτούν πραγματικά ο ένας στον άλλο, μόνο αν βάλουν στην άκρη κάθε εγωισμό, κάθε φόβο, κάθε ανασφάλεια, αποκαλύπτοντας τα «τραύματά» τους μπορούν να ξεπεράσουν τη συναισθηματική απόσταση και να γίνουν ένα, σε κάθε καλό και κάθε κακό που θα έρθει.

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Το μυθιστόρημα «Όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε» μάς δείχνει στην πορεία του κλειδωμένες καρδιές, ανθρώπους που ζουν με πληγές που καλύπτουν για να μην φανούν αδύναμοι, ανθρώπους με άτρωτη εξωτερική συμπεριφορά και τεράστια υποθάλπουσα ανάγκη για σύνδεση.

Με δυσκόλεψε αρκετά μέχρι περίπου τη μέση. Υπήρξαν στιγμές που στέφτηκα να το αφήσω στην άκρη, αφού μέχρι τότε δεν είχα καταφέρει να συνδεθώ με τους ήρωες. Η συνέχεια ωστόσο κύλησε ανέλπιστα γρήγορα, γεμάτη ενδιαφέρον και ξετυλίγοντας τα συναισθήματα και τον ψυχισμό των ηρώων, που ως τότε αντιστεκόντουσαν σθεναρά. Αν επιλέξεις να το διαβάσεις, είναι βέβαιο ότι οι πρωταγωνιστές Ναόμι και Νοξ θα σου μείνουν αξέχαστοι για το έντονο plot twist που έχουν να σου προσφέρουν.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η ΛΟΥΣΙ ΣΚΟΡ είναι δημοσιογράφος της εφημερίδας Wall Street Journal και συγγραφέας #1 μπεστ σέλερ στο Amazon και στους New York Times. Λατρεύει να γράφει σύγχρονες ρομαντικές κομεντί που εκτυλίσσονται σε μικρές πόλεις και πάντα στο τέλος των βιβλίων της χαρίζει στον αναγνώστη αυτή την όμορφη αίσθηση του «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, κάνοντας τους αναγνώστες σε όλον τον κόσμο άλλοτε να κλαίνε και άλλοτε να γελάνε με την καρδιά τους. Ζει στην Πενσιλβάνια με τον σύζυγό της και τη γάτα τους. Όταν δεν περνά τον χρόνο της πλάθοντας σαγηνευτικούς ήρωες και ακαταμάχητες ηρωίδες, η Λούσι ξεκουράζεται, πίνει μεγάλες ποσότητες καφέ και απολαμβάνει να διαβάζει όλα τα ρομαντικά μυθιστορήματα που υπάρχουν στην υφήλιο!

Το «Όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε» κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ο πατέρας - "The father" (ταινία)

Ο πατέρας – «The father» (2020)

Υπόθεση της ταινίας:

Ο Άντονι είναι σχεδόν 80 χρονών και αρνείται να δεχθεί τις νοσοκόμες που προσλαμβάνει η κόρη του για να τον φροντίζουν. Από την άλλη η κόρη του ετοιμάζεται να μετακομίσει στο Παρίσι για να παντρευτεί. Αν η κόρη του δεν είναι παντρεμένη, τότε ποιος είναι ο άντρας που μπαινοβγαίνει από το σπίτι του και ισχυρίζεται ότι είναι παντρεμένος εδώ και 10 χρόνια με την κόρη του; Μήπως τελικά αυτός ο άντρας και η κόρη του προσπαθούν να τον βγάλουν τρελό;

Η Αν επισκέπτεται τον πατέρα της αρκετά αναστατωμένη. Ο Άντονι έχει καταφέρει για ακόμη μια φορά να διώξει τη γυναίκα που τον φροντίζει ισχυριζόμενος ότι του έκλεψε το ρολόι. Φαίνεται να είναι μια συνήθης τακτική που ακολουθεί ο ηλικιωμένος άνδρας για να πείσει την κόρη του ότι δεν χρειάζεται την φροντίδα μίας άγνωστης. Η Αν όμως δεν σκοπεύει να παραιτηθεί. Του ανακοινώνει ότι πρέπει να βρεθεί άμεσα κάποια για αυτή τη δουλειά, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εκείνη πρόκειται να μετακομίσει στο Παρίσι. Το νέο εκπλήσσει τον Άντονι και προσπαθεί να αποδείξει στη κόρη του πως αυτή είναι μια απερίσκεπτη απόφαση.

Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Άντονι συναντά έναν άγνωστο άνδρα μέσα στο σπίτι του που ισχυρίζεται πως είναι γαμπρός του εδώ και δέκα χρόνια. Η κόρη του, που καταφτάνει λίγο αργότερα, είναι μια ξένη. Το σκηνικό μοιάζει να επαναλαμβάνεται, μόνο που αυτή τη φορά, η οικεία Αν, έχει προσκαλέσει στο σπίτι μια νοσοκόμα που μοιάζει πολύ με την κόρη του Λούσι. Κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει σαφές πως δεν επιθυμεί βοήθεια και πως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Ο γαμπρός του αντικαθίσταται από έναν άλλον άνθρωπο, που στα μάτια του Άντονι φέρεται εχθρικά και θέλει μαζί με την κόρη του να τον κλείσουν σε ίδρυμα. 

Σε αυτή τη συνθήκη, μόνη του παρηγοριά είναι η κλασική μουσική και ο πίνακας της κόρης του Λούσι, πάνω από το τζάκι. Έχει πολύ καιρό να τον επισκεφτεί και αυτό τον στενοχωρεί. Η Λούσι όμως, στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να επιστρέψει. Δεν μπορεί να επιστρέψει. Σκηνές από την ίδια μέρα, με όμοιες συζητήσεις αλλά διαφορετικά σκηνικά, επαναλαμβάνονται και τον τρομάζουν. Μέχρι τη στιγμή που εκείνος ξυπνά σε ένα δωμάτιο κάποιου ιδρύματος που δεν βρέθηκε ξαφνικά. Βρίσκεται εκεί για αρκετό καιρό και η κόρη του, που προσπαθεί αλλά δεν καταφέρνει πάντοτε να τον επισκεφτεί τα σαββατοκύριακα, τού έχει στείλει μια καρτ ποστάλ από τη Γαλλία. Ποιος είναι ο ίδιος, ποια είναι η κόρη του, πού βρίσκεται η μητέρα του. Αυτές τις στιγμές έχει ανάγκη την μητέρα του.

Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο Άντονι πάσχει από άνοια.

Η ιστορία που εκτυλίσσεται παρουσιάζεται μέσα από τη δική του οπτική. Αν μοιάζει χαοτική σε κάποια σημεία (δεν είναι καθόλου) είναι γιατί έτσι λειτουργεί το μυαλό του. Ένα μυαλό που αποσυντίθεται. Μια μνήμη που ολισθαίνει. Εκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα που, αντί να αναπαράγονται, νεκρώνουν.

Ο Άντονι φοβάται. Ο φόβος του γεννά εχθρούς μέσα στο μυαλό του. Προσπαθεί να αντισταθεί και κρατιέται από όσα ακόμη θυμάται. Εικόνες που συγχέουν το χθες με το σήμερα, κεκτημένη γνώση που αντιστέκεται στις νέες πληροφορίες. Θέλει να αποδείξει ότι τα καταφέρνει, πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τίποτα όμως δεν είναι πια το ίδιο. 

Πρόκειται, αναμφίβολα, για μια καλοστημένη ταινία που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. Μπορεί μάλιστα να σε λυγίζει αν έχεις γνωρίσει από κοντά την άνοια ή το Alzheimer. Κατά την προσωπική μου γνώμη θα μπορούσε να αποτελέσει εγχειρίδιο για φροντιστές ανθρώπων που ασθενούν. Για όποιον δεν το γνωρίζει, οι άνθρωποι που φροντίζουν αυτούς τους ασθενείς χρήζουν και οι ίδιοι ιατρικής φροντίδας. Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις τον άνθρωπό σου «να χάνεται». Κάποιοι, οι περισσότεροι, στην αρχή δεν το δέχονται. Αμφισβητούν τον ασθενή και όσο η νόσος προχωρά και οι ίδιοι εξαντλούνται, ψυχικά και σωματικά, η παράλληλη στήριξη είναι απαραίτητη. 

Στην περίπτωση των ηρώων μας, η κόρη αποφασίζει να αφήσει τον πατέρα σε κάποιο ίδρυμα, προκειμένου να ακολουθήσει τον σύντροφό της σε μία άλλη χώρα. Η απόφαση της με βρίσκει μπερδεμένη. Δεν την κρίνω. Δεν θα έκρινα ποτέ έναν άνθρωπο για τις επιλογές του. Μόνο που θέλω να πω το εξής. Σκέψου έναν άνθρωπο, μόνο και φοβισμένο. Ό,τι τον συνδέει με το σήμερα, το χθες και το αύριο, είσαι εσύ. Θα μπορούσες να πάρεις την απόφαση να τον αφήσεις μόνο; Το αντέχεις; 

Το τέλος της ταινίας ήταν για μένα σπαραχτικό. Παρακολουθώντας ταινίες, αυτής της θεματικής, σκέφτομαι ένα πρόσωπο, τον παππού μου και αυτό που μου έρχεται στη μνήμη από τις στιγμές που είχε χαθεί πια για τα καλά η επικοινωνία, είναι το γέλιο του κάθε φορά που με έβλεπε. 

Ο Πατέρας (The Father) είναι μια βρετανική δραματική κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φλοριάν Ζελέρ. Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του ίδιου του Φλοριάν Ζέλερ, «Le Père» του 2012. Πρόκειται για μια γαλλοβρετανική συμπαραγωγή, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Άντονι Χόπκινς, Ολίβια Κόλμαν, Μαρκ Γκέιτις, Imogen Poots, Rufus Sewell και Ολίβια Γουίλιαμς. Πρόκειται για τη δεύτερη διασκευή του έργου μετά την ταινία Floride του 2015. Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς στις 27 Ιανουαρίου 2020 και κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 26 Μαΐου 2021 από την UGC Distribution και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 11 Ιουνίου 2021 από τη Lionsgate. 

Στα 93α βραβεία Όσκαρ, ο Χόπκινς κέρδισε βραβείο Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου και οι Ζέλερ και Χάμπτον βραβείο καλύτερου προσαρμοσμένου σεναρίου, ενώ η ταινία έλαβε συνολικά έξι υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας και Β' γυναικείου ρόλου (Κόλμαν). Στα 78α βραβεία Χρυσής Σφαίρας, η ταινία έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων Kαλύτερης Tαινίας - Δράμα, ενώ στα 74α Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας έλαβε έξι υποψηφιότητες, κερδίζοντας τον Α' ανδρικό ρόλο (Χόπκινς) και το καλύτερο προσαρμοσμένο σενάριο. Επιπλέον, ο Χόπκινς και η Κόλμαν ήταν υποψήφιοι για βραβείο α' ανδρικού και β' γυναικείου ρόλου αντίστοιχα στα 27α βραβεία Guild Screen Actors Guild.

Η ταινία διατίθεται δωρεάν μέσω της πλατφόρμας του Ertflix μέχρι τις 9 Μαρτίου.

Δες το trailer της ταινίας εδώ:

Μην ξεχνάς να με θυμάσαι (βιβλίο)

Μην ξεχνάς να με θυμάσαι – Colleen Hoover ft. Tarryn Fisher

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ…

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ…

ΑΠΛΩΣ ΘΥΜΗΣΟΥ…

Η Τσάρλι Γουίνγουντ και ο Σάιλας Νας ήταν κολλητοί από όταν θυμούνταν τους εαυτούς τους. Στην εφηβεία ερωτεύτηκαν. Και ξαφνικά ένα πρωινό έγιναν δύο άγνωστοι; Το πρώτο τους φιλί, ο πρώτος τους καβγάς, η στιγμή που κοιτάχτηκαν στα μάτια με έρωτα… Όλες οι αναμνήσεις τους σκορπίστηκαν στον αέρα. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Τώρα η Τσάρλι και ο Σάιλας πρέπει να δουλέψουν μαζί για να αποκαλύψουν την αλήθεια για το τι τους συνέβη και γιατί. Αλλά όσο περισσότερα μαθαίνουν για το ζευγάρι που ήταν κάποτε, όλο και περισσότερα ερωτήματα προκύπτουν για το πώς βρέθηκαν εκεί. Το να ξεχνάς είναι τρομακτικό, αλλά μερικές φορές είναι πιο τρομακτικό να θυμάσαι.

Η Τσάρλι «ξυπνά» ένα πρωινό στη αίθουσα μιας σχολικής τάξης. Δεν θυμάται απολύτως τίποτα. Δεν ξέρει πως την λένε, πού βρίσκεται και ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω της. Δεν έχει αναμνήσεις από το παρόν ούτε από το παρελθόν. Δεν ξέρει καν πώς μοιάζει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Σάιλας και είναι εξίσου τρομακτικό. Οι δύο έφηβοι, αφού συναντηθούν, θα καταλήξουν στο συμπέρασμα -μέσω της συμπεριφοράς των γύρω τους- ότι είναι ζευγάρι. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι η σχέση τους έχει λήξει άδοξα εδώ και λίγο καιρό εξαιτίας των γονιών τους και από παράφορα ερωτευμένοι έχουν βρεθεί απέναντι.

Σε αυτή τη συνθήκη δεν μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν. Έχουν μόνο ο ένας τον άλλον διανύοντας ο καθένας τους ένα μοναχικό μονοπάτι προς το άγνωστο. Αποφασίζουν να μην μοιραστούν αυτό που τους συμβαίνει. Κανείς δεν θα τους πίστευε. Όλοι θα υπέθεταν ότι ήταν ένα ακόμα από τα τερτίπια τους ή θα τους περνούσαν για τρελούς.

Έτσι η Τσάρλι και ο Σάιλας, ως δύο εντελώς νέοι χαρακτήρες, απαλλαγμένοι από μνήμες και όσα τους διαμόρφωσαν, μέσω αυτών, ανακαλύπτουν τον κόσμο από την αρχή προσπαθώντας να μάθουν τί συνέβη πριν χάσουν τις μνήμες τους.

Σε αυτό τους το ταξίδι, θα ανακαλύψουν γράμματα που αντάλλασσαν πριν από καιρό όπως και κοινές τους φωτογραφίες, θα πάνε σε μέρη που σύχναζαν και θα έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη τους. Όμως μετά από 48 ώρες όλα θα σβήσουν και οι δυο τους θα είναι ξανά άγνωστοι. Το σοκ θα είναι μεγάλο και η ανάγκη να βρουν τι πραγματικά συμβαίνει, θα γίνει επιτακτική.  

Και ενώ όλοι γύρω τους αναρωτιούνται για την περίεργη συμπεριφορά τους, η Τσάρλι και ο Σάιλας αρχίζουν να ερωτεύονται ξανά μέσα από την ιστορία τους καθώς την διαβάζουν σε σημειώματα και γράμματα που κρατούν διαρκώς μαζί τους για να μην ξεχάσουν ο ένας τον άλλον και να προλάβουν να φτάσουν στην άκρη του νήματος πριν περάσουν οι επόμενες δύο μέρες.

Τί είναι αυτό που πραγματικά τους ενώνει και πώς θα καταφέρουν να θυμηθούν, χωρίς να γίνουν αυτοί που ήταν πριν χωρίσουν και πριν ξεχάσουν;

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Η Colleen Hoover, αυτή τη φορά, μαζί με τη Tarryn Fisher μάς ταξιδεύουν σε ένα δύσβατο μονοπάτι. Οι ήρωές τους, δύο πρώην κακομαθημένοι -θα έλεγα- χαρακτήρες, βαθιά ερωτευμένοι πριν χάσουν τη μνήμη τους, καλούνται να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι και τι συνέβη πριν χάσουν τη μνήμη τους. Η απώλειά της αναδεικνύει το καλό τους πρόσωπο και καταφέρνει να τους ενώσει. Όσα μαθαίνουν για το παρελθόν τούς υποδεικνύει ότι δεν θα πρέπει να είναι μαζί. Όσο και αν αυτό τούς γεμίζει φόβο, η ένωσή τους είναι πιο δυνατή και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το παρελθόν.

Είχα πολλές προσδοκίες για αυτό το βιβλίο. Μόλις βρέθηκα μπροστά του στο βιβλιοπωλείο, αντίκρισα τον τίτλο, το εξαιρετικό εξώφυλλο και το όνομα της Hoover δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ. Το πήρα αμέσως. Δεν θα αρνηθώ ότι είναι μια καλογραμμένη ιστορία, όπως συμβαίνει με τα βιβλία της Hoover, θα επισημάνω όμως ότι δεν μοιάζει με ό,τι έχω διαβάσει από εκείνη και θα καταλήξω ότι το τέλος της με απογοήτευσε κάπως. Η ιστορία είναι δυνατή και κλιμακώνεται. Οι δύο χαρακτήρες γίνονται στη πορεία θελκτικοί και σε καλούν να τους ανακαλύψεις. Ωστόσο ολοκληρώνοντας την ανάγνωση, υπάρχουν σημεία που δεν απαντώνται -ενώ έχουν τεθεί παραπάνω από μία φορές- και το τέλος δείχνει βιαστικό και παράταιρο. Κρατώ το μήνυμα που αφήνει και το στόχο που είχε γράφοντάς το μαζί με την Fisher και ευελπιστώ σε μία ακόμη δυνατή ιστορία στο μέλλον.

Για τα βιογραφικά στοιχεία της Hoover σάς παραπέμπω σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα, όπως το «Τελειώνει με εμάς», «Όσα τον θυμίζουν», «Ατελώς υπέροχοι» κ.α.

Σχετικά με την Fisher:

Η Tarryn Fisher είναι #1 συγγραφέας των New York Times και των USA Today και έχει γράψει 15 μυθιστορήματα.  Είναι περισσότερο γνωστή για τα ευπώλητα μυθιστορήματά της Μην ξεχνάς να με θυμάσαι, Οι σύζυγοι και Η λάθος οικογένεια.  Γεννημένη στη Νότια Αφρική, η Tarryn ζει πλέον στο Σιάτλ με τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Γράφει κυρίως ρομαντικά, θρίλερ και new adult έργα.

Το μυθιστόρημα «Μην ξεχνάς να με θυμάσαι» κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Υπάρχω (ταινία)

Υπάρχω (2024)

Υπόθεση της ταινίας:

Βρισκόμαστε στα μέσα στις δεκαετίας του 1970. Ένας νεαρός δημοσιογράφος συναντά τον Στέλιο Καζαντζίδη στη θάλασσα, σε μικρή απόσταση από το εξοχικό του, όπου εκείνος ψαρεύει. Οι δυο τους έχουν συμφωνήσει για μια συνέντευξη και μαζί ξεδιπλώνουν την ζωή του αείμνηστου τραγουδιστή από την πρώιμη παιδική ηλικία μέχρι το τέλος της δισκογραφικής του καριέρας.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε παιδί μεταναστών και ο μεγάλος γιος της οικογένειας. Ο πατέρας του χάθηκε νωρίς και έτσι ο «πρίγκιπας» της κυρίας Γεσθημανής ανέλαβε νωρίς το ρόλο του προστάτη στην οικογένειά του. Άρχισε να δουλεύει από μικρός για τα προς το ζην της οικογένειας και πάντα τραγουδούσε. Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο ταλέντο να χαθεί;

Ο Καζαντζίδης μπήκε γρήγορα στον επαγγελματικό στίβο του τραγουδιού και της δισκογραφίας, παρά τις όποιες αρχικές αμφισβητήσεις, και εγκλώβισε τις ψυχές όλων όσων των άκουγαν. Από ένα μικρό κουτούκι βρέθηκε στις μεγάλες πίστες της πρωτεύουσας και από κοινός μεροκαματιάρης έγινε η πρώτη «φίρμα» της εποχής.

Πέρα όμως από τις κατακτήσεις του στη μουσική, είχε και κατακτήσεις ως άνδρας. Υπήρξε ένας γοητευτικός άνδρας που είχε την ικανότητα να σαγηνεύει τις γυναίκες, με πρώτο του σταθμό, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, την Καίτη Γκρέυ. Όταν οι δυο τους γνωρίστηκαν, η Γκρέυ είχε ήδη όνομα στη νύχτα. Οι δυο τους έζησαν μια σχέση πάθους που δεν κράτησε για πολύ. Η Γκρέυ εμφανίζεται να τα θέλει όλα, παραδομένη στον έρωτά της, ικανή για τα πάντα προκειμένου να κρατήσει τον Στέλιο.... με τον λάθος τρόπο. Του χρέωσε τη στενή σχέση του με την μητέρα του, χωρίς να συνυπολογίζει τις παραμέτρους της εποχής και τον εγκλώβισε. 

Ο Καζαντζίδης δεν ήταν ο άνθρωπος που θα τον έβαζες σε κλουβί. Ήταν ντόμπρος αλλά σκληρός, ήταν δοτικός αλλά ανεξάρτητος, ήταν αισθηματίας αλλά μοναχικός.

Η σχέση του με τη Μαρινέλλα οδηγείται σε γάμο. Εδώ ο έρωτας κυλά ιδανικά και ανώδυνα, όμως οι δύο καλλιτέχνες, φτιαγμένοι από την ίδια στόφα, αλλά με διαφορετικές ανάγκες, καταλήγουν σε τέλμα όταν, σύμφωνα με το σενάριο, ο Καζαντζίδης αποφασίζει να αποτραβηχτεί από τα νυχτερινά κέντρα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα για εκείνον επαγγελματικά. Έκανε όμως αυτό που ήθελε και έτσι αποτραβήχθηκε νωρίς στο ησυχαστήριό του.

Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Δεν ξέρω αν η ταινία αυτή αποτελεί την βιογραφία του Καζαντζίδη, ένα φόρο τιμής στη καριέρα του ή το ψυχογράφημα του μεγάλου καλλιτέχνη. Για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι πως ο Χρήστος Μάστορας δεν προσπάθησε να μοιάσει στο Στέλιο Καζαντζίδη, έγινε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Με μία άρτια ερμηνεία, ο δημοφιλής καλλιτέχνης είναι αυτός που κλέβει τη παράσταση ολοκληρωτικά. Αντίστοιχου βεληνεκούς, η Ασημένια Βουλιώτη αποδίδει με το ρόλο της Μαρινέλλας κάνοντάς σε να την αναζητάς κατά τη διάρκεια της ταινίας. Στο σύνολό του μιλάμε για ένα επιτυχημένο κάστινγκ ηθοποιών που ερμηνεύουν σημαντικούς καλλιτεχνικούς παράγοντες της εποχής, όπως ο πανομοιότυπος Περικλής Σιούντας στο ρόλο του Χρήστου Νικολόπουλου, ο Μιχάλης Βαλάσογλου στο ρόλο του Άκη Πάνου και ο Γιώργος Γάλλος σε εκείνον του Πυθαγόρα. 

Με ένα αποτέλεσμα αρκετά καλό, γεμάτο από μουσική – αξίζει να σημειωθεί ότι στην αίθουσα που παρακολουθούσα την ταινία υπήρχαν άνθρωποι που τραγουδούσαν κατά την ώρα της προβολής- η σκηνοθεσία ήταν αρκετά «κλειστοφοβική», σημαντικοί περίοδοι της ζωής του, όπως η παιδική του ηλικία και η εφηβεία του αναφέρθηκαν σε δύο καρέ, αν θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω έτσι, και στην γρήγορη εξιστόρηση των γεγονότων έλειπε η αναφορά της εποχής στην οποία βρισκόμασταν κάθε φορά. Κάτι που σε κάνει να χάνεσαι. Δεν ξέρεις σε ποιο στάδιο βρίσκεσαι και τί συμβαίνει γύρω από τα γεγονότα.

Με ευχάριστη έκπληξη ωστόσο διαπίστωσα ότι παρόλο που βρισκόμαστε στις τελευταίες μέρες προβολής, οι αίθουσες εξακολουθούν να γεμίζουν από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών που θέλησαν να ακούσουν τα τραγούδια μιας άλλης εποχής και να μάθουν την ιστορία ενός διαχρονικού καλλιτέχνη.

Το καστ των ηθοποιών απαρτίζεται από τους:

Χρήστος Μάστορας, ως Στέλιος Καζαντζίδης

Κλέλια Ρένεση, ως Καίτη Γκρέυ

Ασημένια Βουλιώτη, ως Μαρινέλλα

Αγορίτσα Οικονόμου, ως Γεσθημανή Καζαντζίδη

Δημήτρης Καπουράνης, ως Γιώργος Λιάνης

Άννα Συμεωνίδου, ως Βάσω Καζαντζίδη

Γιώργος Καραμίχος, ως Μάκης Μάτσας

Νίκος Ψαρράς, ως Τάκης Λαμπρόπουλος

Γιώργος Γιαννόπουλος, ως Βασίλης Χειλάς

Γιάννης Εγγλέζος, ως Μίμης Παπαϊωάννου

Γιώργος Γάλλος, ως Πυθαγόρας

Μαρία Φιλίππου, ως Ελισσώ

Αλέξανδρος Μπουρδούμης, ως Κλεάνθης Μαρόπουλος

Διαμαντής Καραναστάσης, ως Μανώλης Χιώτης

Περικλής Σιούντας, ως Χρήστος Νικολόπουλος

Μιχάλης Βαλάσογλου, ως Άκης Πάνου

Ευθύμης Χαλκίδης, ως Ηλίας

Φοίβος Παπακώστας, ως Ζήσης

Πανάγος Ιωακείμ, ως Μάνθος Βενέτης

Φώτης Πετρίδης ως Αφεντικό του Στέλιου

Το σενάριο ανήκει στην Κατερίνα Μπέη και η σκηνοθεσία στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 2024 από την Tanweer.

Δες το trailer της ταινίας εδώ:

Κλυταιμνήστρα (βιβλίο)

Κλυταιμνήστρα – Constanza Casati 

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Είναι κόρη βασιλιά αλλά παντρεύεται τύραννο.

Τον παρακολουθεί ανίσχυρη να θυσιάζει το παιδί της στους θεούς. Περιμένει καρτερικά.

Καταστρώνει την εκδίκησή της.

Την έχουν αποκαλέσει «υπερήφανη», «βάναυση», «μονόφρουρη», «τρελή από φιλοδοξία», «δολοφόνο». Την έχουν αποκαλέσει πολλά, τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει σημασία.

Ξέρει πώς να παίξει το παιχνίδι.

Αν δεν της δοθεί η εξουσία, θα την πάρει μόνη της.

Είναι η Κλυταιμνήστρα.

Γεννήθηκε σκληρή. Αυτό πιστεύουν όλοι όσοι την συναντούν. Είναι εύκολο για εκείνη να είναι αδερφή του Κάστορα και του Πολυδεύκη. Ρίχνεται μαζί τους στο κυνήγι. Νικά τους αντιπάλους της στην παλαίστρα. Θα μπορούσε να είναι αμαζόνα. Είναι δύσκολο να είναι αδερφή της ωραίας και εύθραυστης Ελένης. Δεν την ζηλεύει και αν το κάνει, δεν το δείχνει. Την λατρεύει. Την προστατεύει. Είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τις δύο αδερφές. Είναι αγαπημένη κόρη για τους γονείς της, κυρίως για τον πατέρα της, βασιλιά της Σπάρτης, Τυνδάρεω, και ας μην το αντιλαμβάνεται ή το εισπράττει, όπως θα ήθελε.

Στα χρόνια που ακολουθούν, παρά το ατίθασο πνεύμα της, γίνεται γυναίκα του βασιλιά της Μαιονίας, Ταντάλου. Αυτός ο έρωτας την μεταμορφώνει. Βγάζει στην επιφάνεια μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα της. Την ευτυχία της έρχεται να συμπληρώσει ο ερχομός ενός παιδιού, αλλά δεν κρατά για πολύ.

Η παραμονή στη Σπάρτη, των δύο φιλοξενούμενων του παλατιού, Αγαμέμνονος και Μενελάου, αλλάζει την πορεία της ιστορίας τους. Οι φιλόδοξοι ηγεμόνες, απόγονοι μιας καταραμένης γενιάς, πέρα από τη συμφωνία που κάνουν με το βασιλιά της Σπάρτης για να καταλάβουν το άλλοτε βασίλειό τους, τις Μυκήνες, διεκδικούν τόσο τις κόρες του όσο και το βασίλειό του.

Ο Μενέλαος έχει βάλει στο μάτι την Ελένη και ο Αγαμέμνων την Κλυταιμνήστρα. Καμία από τις δύο αδερφές δεν είναι αρχικά σύμφωνη. Όσο ακούγονται κατά την παραμονή τους στη Σπάρτη, σπέρνουν το τρόμο. Είναι αλαζονικοί, βίαιοι και υπερόπτες. Στο τέλος όμως καταφέρνουν να πάρουν αυτό που θέλουν.

Η απομάκρυνση της Ελένης από την Κλυταιμνήστρα και η θετική της απόκριση στον έρωτα του Μενελάου, βάζουν την Κλυταιμνήστρα σε μπελάδες. Ο Αγαμέμνων προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει, σκοτώνει τον Τάνταλο και το παιδί της.

Η Ελένη γίνεται γυναίκα του Μενελάου και βασίλισσα της Σπάρτης και η Κλυταιμνήστρα γίνεται με τη βία γυναίκα του Αγαμέμνονος και βασίλισσα των Μυκηνών.

Είναι δύο δυστυχισμένες γυναίκες, καθώς ο τίτλος δεν συνοδεύει τη μοίρα τους, μακριά η μία από την άλλη, έρμαια στις αποφάσεις και τις ορέξεις των συζύγων τους. Οι γενιές τους μεγαλώνουν, αποκτούν παιδιά αλλά ποτέ την ευτυχία.

Η φυγή της Ελένης με τον γιο του βασιλιά της Τροίας, Πάρη, γίνεται η αφορμή και όχι η αιτία για να ξεκινήσει ο Τρωικός πόλεμος. Άρχοντες από διάφορα μέρη της Ελλάδας συγκεντρώνονται προκειμένου να διαλύσουν τον εχθρό και να φέρουν πίσω τη γυναίκα του βασιλιά της Σπάρτης.

Η άπνοια, όμως, που επικρατεί, κατά την αναχώρησή τους, δεν βοηθά τα πλοία να αποπλεύσουν και τότε άλλη μια απόφαση στρέφεται κατά της Κλυταιμνήστρας και γεννά μέσα της τον εκδικητή. Αυτή δεν είναι άλλη από τη θυσία της κόρης της, Ιφιγένειας.

Ο δούρειος ίππος καταφέρνει να ξεγελάσει την Τροία. Σπουδαίοι ήρωες χάνονται στην πορεία αυτού του πολέμου, ανάμεσά τους και ο Αχιλλέας. Η Ελένη επιστρέφει στο σύζυγό της. Η Κλυταιμνήστρα, όμως, που στο μεταξύ βασίλευε στις Μυκήνες εν μέσω αντιπαραθέσεων και διαρκών αμφισβητήσεων έχει βρει παρηγοριά στην αγκαλιά του κυνηγημένου Αίγισθου. Όταν ο Αγαμέμνων επιστρέφει, η Κλυταιμνήστρα είναι έτοιμη να παίξει την τελευταία πράξη του δράματος.

Τί έχουμε λοιπόν εδώ;

Η Κλυταιμνήστρα στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα της Constanza Casati μάς συστήνεται από την αρχή. Για όσους δεν την γνωρίζουν ή για όσους θυμούνται τα βασικά για την ιστορία της, η Κλυταιμνήστρα είναι η άκαμπτη και ψυχρή γυναίκα που μαζί με τον εραστή της Αίγισθο σκότωσε τον βασιλιά Αγαμέμνονα για να αναλάβει το θρόνο των Μυκηνών. Ύστερα από την εξέλιξη, η κόρη της, Ηλέκτρα, αναμένει την επιστροφή του αδερφού της, Ορέστη, με σκοπό να αποδώσει δικαιοσύνη για το θάνατο του πατέρα τους. Αυτό και γίνεται στο τέλος της ιστορίας, αν και η Casati δεν φτάνει μέχρι εκεί (ορθά κατά τη γνώμη του). Σκοπός αυτού του μυθιστορήματος είναι να παρουσιάσει τη Κλυταιμνήστρα, να φωτίσει τη δύναμη και τις αδυναμίες της ηρωίδας διαθέτοντας τις απαραίτητες γνώσεις και μια σύγχρονη οπτική που δεν καταδικάζει, στείρα, τη γυναίκα αυτή, παραβλέποντάς την επειδή είναι γυναίκα.

Κανένας χαρακτήρας δεν έχει μόνο σκοτάδια. Κανείς δεν είναι μόνο κακός. Και αν είναι, αξίζει κανείς να γνωρίσει τους λόγους που τον οδήγησαν εκεί. Επί της ουσίας, η Casati δεν μας παρουσιάζει μόνο την ιστορία της Κλυταιμνήστρας. Συνθέτει ταυτόχρονα το ψυχογράφημά της. Δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ ερωτευμένη, να περιμένει τον καλό της (Τάνταλο) να επιστρέψει και όμως έχω πια αυτή την εικόνα και ό,τι την συνοδεύει. Δεν μπορούσα να σχηματίσω το πρόσωπό της ντυμένο με εκδίκηση ύστερα από τη θυσία της κόρης της και όμως τώρα την επαναφέρω ξανά και ξανά στο μυαλό μου, κάθε φορά που αναδύεται στη μνήμη μου το όνομά της.

Δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε την Costanza Casati για το έργο της αυτό και να αναμένουμε το επόμενο!

Σχετικά με τη συγγραφέα:

Η Costanza Casati (Κοστάντζα Κασάτι) γεννήθηκε στο Τέξας και μεγάλωσε σε ένα χωριό της βόρειας Ιταλίας, όπου σπούδασε αρχαία ελληνικά και αρχαία ελληνική γραμματεία σε ένα από τα καλύτερα ακαδημαϊκά προγράμματα της χώρας. Έβαλε το μεταπτυχιακό της στη συγγραφή από την αντίστοιχη σχολή του Πανεπιστημίου Warwick, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έχει εργαστεί ως σεναριογράφος και δημοσιογράφος.

Η Κλυταιμνήστρα είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Έχει μεταφραστεί σε δεκαοκτώ γλώσσες σε όλο τον κόσμο και συμπεριλήφθηκε στις λίστες ευπώλητων των Times αλλά και στη λίστα των επικρατέστερων για το HWA Debut Crown Award.

Η "Κλυταιμνήστρα" κυκλοφορεί στη χώρας μας από τις εκδόσεις "Μίνωας".